De stilte die daarna kwam, deed mij rillen.
"Zij zal ook alles voelen."
Zei de oude man uit het niets.
Mijn ademhaling versnelde.
Een vraag schoot meteen door mijn gedachten.
Had ze het deze keer ook gevoeld?
"Ja. Zij zal het altijd voelen. Maar jij zult bij haar zijn, elke keer als ze het voelt."
Ik had niks gezegd, maar de man antwoordde op mijn vraag alsof ze recht vanuit mijn hoofd naar hem toe gevlogen was.
"Als je valt, val je door de wolken heen. Dan zal je weer sterfelijk zijn, en leven tot je aan een andere dood sterft."
Ging de oude man verder.
"Maar je zal daarmee het meisje twaalf uur per jaar pijn doen, voor de rest van jouw extra leven."
YOU ARE READING
Gedoemd om te vallen
Short StoryWanneer ik wakker word lijkt het of er een dikke, witte mist in mijn hoofd zit. Mijn gedachten zijn traag, voelen aan als dikke gelei die overal blijft plakken. Ik lig op en ziekenhuisbed dat door de witte gangen van een ziekenhuis gereden wordt...
