Royal Academy ♚

CHAPPIE 3 ♚

Pauwi na kami ni Auntie galing MA. Papikit na sana ako habang nakasandal ang ulo sa bintana ng sasakyan, nang maalala kong tatawagan ko pa pala si Bestie.

Kinapa ko yung phone ko sa loob ng bag at saka nagdial kay Bestie. At saka muling ipinikit ang mata. Nagready na rin ako sa bunganga niya kasi baka magkaroon ako ng sakit sa puso sa gulat.

Ilang rings lang at sinagot naman niya agad.

"Hi bestie!!" sigaw niya sa kabilang linya. Nilayo ko saglit yung phone sa tainga ko at napangiwi nalang. Sinasabi na nga ba.

"Exaggeratedly best, you're shouting at me." sabi ko.

"Masanay ka na best.. BTW, pakisabi sa Auntie mo 'Good afternoon'." Sabi niya.

"Auntie, Good afternoon daw po sabi ni Best." nilingon ako ni Auntie at tumango. Ang akala ko nga ay magagalit siyang nagtagalog ako pero buti nalang at hindi.

"Ayan, saan ko ba sisimulan? Ay, oo nga pala.. I have a crush na!" Sigaw niyang muli. Kailan kaya matututo itong babaitang 'tong bumulong kahit minsan lang. Ang harsh ha.

"Psh. You have soooo many crush since then, hindi na yan bago." Sabi ko sa kaniya at muntik nang mapaikot ang mga mata. Nilagay ko yung isang kamay ko sa lap ko.

"I know, but this time.. I think... I just think.. I'm in love with him? I'm not really sure but.. errr~~ gosh best, napapagaya na ako sa pagenglish english mo! Ano ba kasing klaseng rule kasi yan!?" Gusto ko sanang sabihin na ang corny ng pagkakasabi niya sa 'I'm in love with him'. Pero naisipan kong wag nalang. Lamporeber parin.

"Haha! Push. Who's that unlucky guy, then?" tanong ko.

"Ay grabe, unlucky talaga? Si Cymon Nuvelle. Grabe ang hot at ang gwapo niya! Ulam na kanin pa! Si Stephen naman, admiration lang, gwapo rin kasi." Teka, familiar sakin ung name.

"Are they famous?" tanong ko. Sa pagkakaalala ko kasi, halos lahat ng naging crush/ex niya, puros famous.

"Oo namern! Dalawa yun sa grupo ng boys na malalakas at gwapo! Yieeee! Sabi ko kasi sa'yo dito ka na eh! Edi sana magkasama tayo ngayon plus mamemeet mo pa sila sa personal~!" Ayy, kaya naman pala familliar. Mga peymus pala. Siguro narinig ko na yun kung saan.

"No worries, atleast our communication is still on going right?"

"Yeah right... No one could tear us apart."

No one could tear us apart.......

No one could tear us apart.......

No one could tear us apart.......

Parang narinig ko na yun dati. Aray! Biglang kumirot sa sakit yung ulo ko. Napangiwi ako't napahawak sa ulo ko.

"Auntie! Ung ulo ko po ang sakit!" At saka nabitawan yung phone. Hindi ko na alam kung saan bumagsak basta sobrang sakit ng ulo ko.

Napahawak yung isa ko pang kamay sa ulo ko at saka ako yumuko.

"Sige, excuse ka muna ngayon sa household chores. Magpahinga ka muna." Hinawakan ni Auntie yung mukha ko at maya maya, nakarating na kami.

Actually, may maids naman kami sa paligid kaso, ako yung paboritong utusan at pahirapan ni Auntie. Lupet kaya niyan mag-utos. Kapag babagal bagal ka, makakatanggap ka ng napakaraming datdat tapos siya pa magagalit kasi parang pagong daw kuno kung kumilos.

Nakapasok na kami nang gate at pinark na ni Kuya Driver yung kotse. May tinawag si Auntie na maids para alalayan ako pagbaba. Kinuha na rin nila phone ko sa kotse at bag, at saka iniabot sa akin