Bir hayranın mektupları.

7.Mektup:I'm hungry ,i need your love.

30 Mart:

Louis,

Çizikler artıyor ve acı tavan yapıyor bazen.Önümü bile göremiyorum,o derece içim acıyor. Tam iyi şeyler olacakken her şey daha beter oluyor.Yemek yemiyorum çünkü şişmanladığımı hissediyorum,bende yediklerimi kusmaya karar verdim. Uzun zamandır kusuyorum ve midem artık yiyecek almıyor. Çalıştığım yerde yemek kokuları bolca var ve ben acıkıyorum. Acıkmaktan korkmaya başladım Louis. Çizikler artıyor…

Dün tüm gece konser videolarını izledim yine.Bir konserin hayali veya bir M&G. Sadece 5 saniye,5.Korkuyorum çünkü sana aşık olmakta istemiyorum.Etrafımdaki insanlara bakış açım değişmeye başladı, hiçbir erkeği sevimli bulamıyorum,lezbiyen miyim diye kızlara bakıyorum ama onlarda sevimli gelmiyor.Ama sen Tanrı’nın dünyaya vermiş olduğu bir meleksin adeta. Dün gece rüyama sen girdin ve Tanrı’m yine ağlayarak uyandım.Nasıl bu kadar güzel olmayı becerebiliyorsun? Nasıl bu kadar inanılmaz gülebiliyorsun? Tanrı hata yapmazmış,sen melek misin? Kalbim sızlıyor sana ulaşamamaktan,ama para biriktirmeye devam ediyorum.Sana söz veriyorum Louis,dayanacağım,güven bana. Sadece biraz daha sabretmeliyim,sana ihtiyacım var Louis.Gülümsemene ihtiyacım var Louis.

Uzun yazamadığımın farkındayım ama göz yaşlarımdan önümü göremiyorum.Korkuyorum,her şeyden.Seni sevmekten korkar oldum.

Sevgiler,Betty.