Chapter five: Somebody you used to know

17.1K 309 13
                                    

5

We didn't talk since then. Mas hindi tayo nag kita nang may lumapit sa 'kin at inaya ako sa mga gig nila, na for once I met someone who liked what I like.

Naging busy ako dahil sa mga gigs namin kaya hindi na rin tayo muling nag kita simula non. Duon ko binuhos lahat ng oras ko, ginawa kong busy sarili ko sa pag tug-tog para di ko maisip si Tessa at ikaw.

Pag balik ko rin nalaman na nag hiwalay kayo ni Nicole. usap-usapan ring may nangyari sainyo pero hindi raw siya ang totoong gusto mo..

Naalala mo paba yung kantang sinulat ko na ang title ay Sayo? hindi ako makatingin non sa 'yo dahil alam kong nakatingin ka at nakikinig. Alam kong iniisip mo non na para yon kay Theresa pero hindi. para yon sa 'yo..

I was happy that day dahil nagandahan ka sa sinulat kong kanta. Nobody knows that I can sing and it was my first time to show it to someone. Kabado ako dahil baka pangit, pero hindi pala.

Then one day someone left a pink letter inside my locker. Nung una tinatapon ko lang yon dahil baka may nantitrip lang sakin. Binasa ko yon one time at nagulat akong babae ang sumulat non para sa kin. Ayaw niyang mag pakilala nung minsan sinagot ko ang sulat niya sa 'kin.

Araw-araw may sulat siya at nakasanayan ko na yong basahin. Her letters always leave me smilling.. Those poems she write just for me is too sweet. Kahit na minsan may mali hindi ko nalang yon pinapansin.

Hindi ko aakalain na sisikat kami dahil lang sa pag tug-tog namin sa mga gigs, kaya nag pasiya kaming bumuo ng banda. Mas naging busy ako dahil sa pag sali sa iba't-ibang contest at hindi nag tagal na discover kami.

I told my parents about it and si mama lang ang masaya para sa 'kin.

Pinapatigil ako sa mga ginagawa ko. nag away kami ni Papa at hindi na muling nag kibuan simula non,

Nakita mo ako at nag katinginan tayo pero wala kang ginawa kundi tumayo at tignan lang ako. Masama ang loob kong umalis sa harap mo. Gusto kong lumapit sayo pero hindi ko yon ginawa kahit na alam kong ikaw lang makakaintindi sa sitwasyon ko.

I was crying alone knowing no one will approach me and tell me that everything will be okay.

So I come to decide, to be a bad as I can be. Hinayaan kong mapangunahan ako ng galit. Hindi ako umuuwi samin dahil ayokong mag kita kami ni papa.
I didn't like crim. I always wanted to be in a band playing either guitar or drums. That's what I liked!

Until one day my mom came to talk to me and she's crying becausce of me. You know she's my weakness. Well girls actually, Kinausap niya akong umuwi na ulit samin. Sinubukan kong bumawi sa kanya at nag aral ulit. Nakabawi ako, humabol ko para maka pasa and I did.

Kasama ko si Mama at masayang masaya siya dahil isa na akong ganap na pulis. But she didn't knew that I have no plans to continue it.. Nilihim ko sa kanya na pag papatuloy ko ang gusto ko..

Walang may alam na kami ang sikat na bandang tutugtog after graduation.

I was looking for you that time. Nang di kita makita inisip kong baka hindi ka pumunta. Hanggang sa tawagin ang pangalan ng banda namin hudyat para tumugtog kami.

I wasn't aware that someone was actually starring at me until I saw you standing not so far from where we are performing. Our eyes locked and I can't help but to see the judgement behind your surprised. I was somewhat somebody you used to know that time..

Our eyes, no one wants to break our eye contact. You were there watching how I was so into playing drums. Maybe you are wondering why on earth I am doing there with four boys wearing nothing but black.

I look at you one last time before our performance ended.

Alam kong matapos ng performance namin ng gabing yon ay hinanap mo kami. Pero hindi na muling nag krus pa ang landas natin simula non.

Hindi ko alam na iyon na pala ang huli nating pag kikita.. That our friendship ended in that day.

I don't know what should I feel after knowing I need to travel around the world for our tour. Tutol parin ang ama ko sa gusto ko pero hindi ko siya pinakinggan at sinusod ko ang gusto ko.

Matagal bago ako bumalik sa pilipinas at marami nang bago kasama na ang sarili ko. After my Mom died I decided to live alone in a private estate owned by a famous businessman. Yet again I hide my self from everyone. Walang nakakakilala sa kin duon kaya malaya akong mag lakad lakad ng walang humaharang sa kin.

I almost forgot about you again dahil may nakilala nanaman akong babae and this time it was serious. Totoong mahal niya ako kaya't nag tagal rin kami. Wala na akong naging balita sayo simula non at hanggang sa lumipas ang limang taon. I live my life in the dark for five straight years without you hunting me, until I saw someone who looks exactly like you.

Hindi ko natanong kung may kambal ka basta ang sinabi mo lang may kapatid ka so I was yet again confused, he looks exactly just like you but he's not you. Akala ko ikaw siya pero hindi. He's a different person. Akala ko lang pala lahat.. sa huli ikaw parin yung hinahanap ko pero hindi ko alam pano tayo ulit mag kikita. Then I realized how stupid I was way back then. Gusto kong mag sorry ayusin yung pag kakaibigan natin but it was all too late to fix everything.

That I was five years late already to tell you how much you really mean to me.

4: The Playboy's Victim Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang