Chapter Twenty-Nine

20 0 0
                                    

Naglakad-lakad muna ako para makalayo sa kanila kahit sandali lang. Ayoko rin naming makita ako ni Ian na umiiyak kaya agad kong inilihis ang landas ko nang malapit na ako sa may kubo.


Okay, Angela! Just breathe!

It's just a kiss, so how can you tell that you have fallen again?

Maaaring wala namang laman o ibig sabihin yung halik na yun.

So what if you responded with his kisses? You were just caught by the moment and it doesn't really matter about what you felt.

Kaya ano bang iniiyak-iyak mo diyan?!


Maybe, it's because I was hurting for Ate Ruth. Yeah, maybe, that's just it. She saw us and I'm sure of that.


Gusto ko silang magkabalikan ni Logan, pero sa ginagawa ko, sinisira ko pa lalo.

They could've been in good terms again, pero dahil sa nangyari kanina, baka malabo pang mangyari ang gusto ko.


Lalayo na lang siguro muna ako kay Logan. That will improve everything. I hope...


Kung bakit kasi ako hinalikan ni Logan, in the first place?


"Saan ka nanggaling?" Hingal na hingal na lumapit sa akin si Ian.

Inayos ko ang sarili ko at saka kumunot ng noo."Nag-ikot lang ako. Bakit mo ba ako hinahanap?"

Inabot niya sa akin ang cellphone ko. Tiningnan ko lang naman yun.


Ano namang kinalaman ng cellphone ko dito?


"Kanina pa tumatawag si Bettina"

Agad kong inagaw sa kanya ang phone ko at bahagyang lumayo sa. Dinial ko ang number ni Bettina. Ilang ring pa lang, sumagot na siya.


'Hello, Angel?'

'Bettina!' It's good to hear her voice! Ahh! Miss ko na talaga sila!

Narinig ko ang masayang tono ng boses niya. 'Hey little cupid, how are you? I missed you. We all are"

Naiiyak na naman ako. Namimiss ko na rin kayo! Sobra! "I miss you too" Tumawa ako pero ramdam ko na yung ilang luhang pumatak sa mga mata ko.


Geez! How I miss this Brazilian lady! Lalo na ang mga seryosong usapan namin.

Sa kanilang tatlo kasi, si Bettina lang ang maayos kong nakakausap tungkol sa buhay-buhay. Including love. Sa kanya ako madalas, nakakapaglabas ng sama ng loob.

Sa kanya ko din kinwento noon yung main reason kung bakit ko tinanggap ang scholarship noon sa Harvard.

Kaya eto at naiiyak ako dahil gusto kong magkwento sa kanya. I want her here so bad, nang masabi ko sa kanya kung anong nararamdaman ko. But I only have her on phone and it's difficult to blurt out everything in here.

Well, I already hear her voice. So, I'm enough for that now. I can settle for it to buy me a good mood. I hope so...


'By the way, little cupid?' Pinunasan ko ang luha ko at saka kumunot ng noo. It's just the first time I heard that endearment. From her. To me.

Ramdam ko ang ngiti niya sa kabilang linya.

BEST-Friend-Zoned (Book 2)On viuen les histories. Descobreix ara