Chapter Eleven

53 1 0
                                    

Bago pa man magsimula ang ikatlong taon ko dito, napagpasyahan nila Daphne na mag-Euro trip. One month kaming maglilibot-libot sa kabuuan ng Europe.

The idea makes everything sounds so exciting. Good thing to end the second year, magandang relaxation and preparation for another year in the world of brains. Hayss!


"Daph, aren't we going? We will be late if we don't go right now." iritang-irita na si Bettina na kanina pa pabalik balik sa harapan namin. Kanina pa rin niya tinitingnan ang relo niya. 


Nakatingin lang kami kay Daphne na slow motion pa kung magpahid ng lotion sa buong katawan niya. Siya na lang ang inaantay namin. Kaming tatlo, bihis na at nalagay na halos lahat ng dalahin namin sa kotse niya, and still, she's beautifying herself like a forever.


"Betty, will you please calm down? We'll not end up late."

Umirap si Bettina. 


Surely is, mabilis na namang magmamaneho itong babaeng ito. Malamang talagang ang one-hour ride mo, nagiging ten minutes lang para sa kanya. 

It's good, yeah. Pero kung mamamatay ka rin naman agad, might as well think twice.


Maya-maya pa, tumayo na rin naman siya and started to dress herself up. "You girls are so worried. Don't you even trust me?"

"Of course, we do!" giit ni Ali na para bang takot na takot kay Daph.

"Fine! I just hope this will gonna be a complete happy vacation, Daph." That's it and Bettina's gone. Baka nagpalipas lang muna ng inis.


Finally after like a few more minutes, natapos din siya sa pagbibihis. 

"Ready, girls?"

"Well, almost. Not until you get done with your business."

Nagtinginan kami ni Ali sa likod. Mukhang madedehado pa ata itong bakasyon na pinaplano namin.

"Hmm? Maybe... it's better if we go, now. Right Ali?" Tumango siya kaya sinundan ko ng tingin si Daphne. "Daph, can we?" Ako na rin ang nagsalita lalo na nang makita ko si Daphne na naiinis na rin kay Bettina.

Buti na nga lang at tahimik lang si Daph at hindi na lumaban pa ng salita. "Of course!"


And in a single span of time, hilong-hilo na naman kami sa buong byahe. 


We arrived at the airport not really that late. Just maybe one hour apart from our scheduled flight.

"Thanks Daph! This surely is will be good as you plan. Thanks for always being late."

"Betty, we're not even that late. In fact, we're early." And then she smirks.

Nagtatanong na itsura ang ibinigay namin sa kanya. Paanong naging maaga? Like early for the soon to be rescheduled flight namin? Yun ba yung ibig sabihin niya?

"How come, you're so sure of it?"

"In about five seconds, ladies..." Patuloy lang ang pag-guhit ng ngiti niya sa labi. She's even tapping her feet like she's waiting of something she'll be expecting.



Maya-maya pa, may lumapit sa kanyang isang attendant. "Ms. Williams, the private plane had arrived. You may now proceed for the flight, we'll take care of all your things."

BEST-Friend-Zoned (Book 2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon