Püsküllü Belam

Varsa Söyle

    Gözlemimi açtığım de Mehmet'in kollarının arasındaydım.Salonda şöminenin karşısında uyumuştuk.Kafamı kaldırıp Mehmet'e baktım çok tatlı uyuyordu çok yakışıklıydı her zaman ki gibi dudaklarına yükselip tutkulu bir öpücük bıraktım. Çok geçmeden tebessüm edip gözlerini yavaşça açtı.Gözlerinde ki aşkı tutkuyu özlemi göre biliyordum.

-Seni seviyorum.deyip dudaklarıma öpücük kondurdu.Tebessüm ederek bende seni seviyorum bitanem deyip kafamı gönsüne koydum.Bu adam beni tembelleştiriyordu.

-Berklere gittiğimiz akşam giydiğin elbiseyi ben almadım annemden rica etmiştim.O da sağ olsun hiç kapalı kıyafet almamış.Seni öyle mutlu görünce bende yalan söyledim hayatım kusura bakma.

Kafamı kaldırıp ona tebessüm ettim.Bir an suratıma anlamsızca bakıyordu. Tekrar gönsüne yattım.

-Kızdın mı ? Tamam kıza bilirsin hayatım ama senden bir şey saklamak istemiyorum içim hiç rahat değil.deyip elleriyle belimi kavradı.

-Biliyordum sevgilim.Seni artık tanıyorum elbisenin mini olacağından haberin yoktu. Seni odada giyinirken annenle konuştuğunda duydum.

-Ne yani sen bilerek mı üzerinden çıkartmadın o elbiseyi.

-Evet deyip kahkaha attım.Mehmet beni gönsünden kaldırıp  yanına yatırdı.Kusura bakma hayatım ne kadar dayana bileceğini merak ediyordum deyip tebessüm ettim.Mehmet çok farklı bakıyordu kabul et iyi dayandın deyip güldüm.Bu durumdan gıcık olmuş gibi kafasını yukarı aşaya salıyordu.

-Demek öyle he sen hep buraya deyip .beni gıdıklamaya başladı. Gıdıklanıyordum odadaki sessizliği benim kahkalarım bozuyordu. Gülmekten gözlerim den yaşlar akıyordu gülüşlerimin ara verip

-Hayatım dur lütfen.deyip ellerine engel olmaya çalışıyordum.

-Bir daha bana oyun yapıcan mı ?deyip ellerimi tuttu.

-Tamam yapmayacam hayatım.deyip ellerimi bıraktı.Gülmekten akan gözyaşlarımı silip beni kendine doğru çekti. Berk işini ona söylemem gerekiyordu o bana son derecede açık sözlü davranmıştı.Bilmesi gerekiyordu belkide kızacaktı belkide bağıracaktı ama bilmesi lazımdı.

-Hayatım kafana Sinan yavşağı vurdu. Mehmet'in sesisle kendime geldim. Ensem de ki ağrının sebebi demek ki Sinan dı.

-Neden böyle bir şey yaptı peki.

-Sinanı eve ben soktum o yavşağı eve gelirse haber ver dedim.O salak da  sen öyle eve girince ensenden vurup bayıltmış işde ama hayatım merak etme cezasını kesicem ben onun.

-İyiyim bir şeyim yok hayatım.deyip dudaklarına uzandım.İkimizde tebessüm etmiştik. Salondaki büyük camlardan dışarıya baktığımda her yer benbeyazdı.Ağaçlar gelinlik giyin miş her yer bembeyazdı.

-Yollar kapanmamıştır dimi.

-Kapansın ziyanı yok ben seninle bir ömür burada yaşarım.deyip anlıma bir öpücük kondurdu.

-Bende seninle yaşarım ama bitanem çalışıyorum biliyorsun.

-Hey bunları düşünme hayatım.İzin almamız bir telefona bakar bitanem biliyorsun deyip tebessüm etti bende ona tebessüm ederek tekrar koynuna yattım. Benindeki sıcaklığı beni ve içimi ısıtıyordu.

-Hatun hadi kalk sende iyice tembelleştin valla ha açıktım kalk bir şeyler hazırlayalım. Kafamı kaldırıp ona baktım.

-Hayatım yorgunum sadece buna tembellik diyemeyiz.deyip tebessüm ettim.

-Hayatım hasta bir şeymisin?

-Hayır yok sadece yorgunluk var hadi bir şeyler hazırlayalım ama ilk önce bana giyecek bir şeyler bulsak iyi olur.