Direct Message || Liam Payne

Direct Message-56

Ondan tamamen ayrılmam gerekirdi. Ne diye düşüneceğim diyordum ki? Neyi düşünecektim beni aldattığını mı yoksa beni sevmediğini mi?

Bir yanım onu affetmek istiyordu. Tekrar onunla birlikte olmak istiyordum ama nasıl unutabilirdim ki?

Ya her an o görüntüler gözümün önüne gelirse ne olacaktı? Katlanabilecek miydim?

Beni öptüğünde bir anlık kalbim duracak gibi olmuştu. Hâlâ aynı şekilde aynı etkiyi bırakıyordu üstümde.

Heyecanlanıyordum. Kalbim duracak gibi oluyordu. Elim ayağıma dolaşıyordu.

Beni rahatsız edecek miydi acaba? Yoksa yine beni sıkacak mıydı? Düşünmem için müsaade edecek miydi?

Düşünüyordum ama bir sonuca varamıyordum. Beni sevdiğine inanmak istiyordum ama olmuyordu.

Ama vazgeçemiyordum da ondan. Onunla geçirdiğim zamanlar aklıma geldikçe kendimi dipsiz bir kuyuya çekiyor gibi oluyordum. Beynim iyice bulanıyordu. Düşüncelerin içinden çıkamıyordum.

Onunla konuşmalarımı,onunla ilk özel anlarımı hatırladıkça bir çıkmaza giriyordum.

İlk özel anlarım. İlk öpücüğümü onunla yaşamıştım. O kadar değişikti ki. Her gün hayallerimde yer edinen kişi. Sürekli onu düşünmekten başka hiçbir şey düşünmüyordum.

Hayatımda ilk kez bir şeye cesaret etmiştim. Ona mesaj atma cesaretinde bulunmuştum.

Onunla konuşabilmek o kadar güzeldi ki. Onu görmediğim halde bir mesajıyla kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu. Çok keyif alıyordum onunla konuşmaktan.

Onunla yüz yüze gelmem çok zor olmuştu. Mesaj atmaya cesaret edebilmiştim ama karşısına çıkmaya cesaret edememiştim.

Şuanki durumdan dolayı keşke mesaj atmasaydım demiyordum. Keşke karşısına çıkmasaydım demiyordum.

İyi ki ona mesaj atmıştım ve onu tanıma fırsatım olmuştu.

Ona mesaj atmasaydım şuan saf bir şekilde onu sevmeye devam ederdim.

Ona bir kere olsun sarılma fırsatım olmazdı. Ona sarılmanın nasıl bir şey olduğunu düşünürdüm.

Onu öpebilmenin nasıl bir duygu olduğunu biliyor olmazdım. Onu öpebilme fırsatım olmazdı.

Onunla tartışmanın nasıl bir duygu olduğunu bilemezdim. Onunla sohbet etmenin nasıl bir şey olduğunu bilemezdim.

Ama onu tanımasaydım beni aldatma ihtimali olmazdı. Bu acıyı bilmezdim. Hep hayalimdeki gibi güzel kalırdı.

Böyle düşündükçe çıkmaza giriyordum. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Ben sınıfta beklerken Caitlin'in sonunda gelmesiyle yerimden kalktım.

"Günaydın." Okula erken gelmiştim galiba bugün. Ve yeterince sıkıcıydı. Bir daha erken gelmeyecektim.

"Günaydın canım."

Birlikte okulun bahçesinde gezinirken onu görmemle durdum ve yönümü değiştirdim. Caitlin ise ne yapacağını şaşırmış bir şekilde etrafına bakınıyordu.

"April?"

"Liam var orada. Onu görmek istemiyorum." Onu görmek istemediğimden değildi tam olarak aslında. Sadece kafam çok fazla karışıktı ve daha fazla karışmasını istemiyordum.

"Seni gördü. Daha az belli etmeyi dene bence." Ne yapabilirdim ki? Onu görünce ne yapacağımı bilemiyordum.

"Umrumda değil. Ayıp bir şey yaptığım yok. O düşünsün."