Ik zit in het restaurant een kop thee te drinken als Linda binnen komt en tegenover me gaat zitten. "Hey" zegt ze.
"Hey" zeg ik.
"Rover heeft me verteld dat je het moeilijk hebt met je ziekte"
"Het is zwaar ja"
Ik staar naar mijn kop thee. Ik ga terug naar de tijd dat ik nog bij mijn ouders was. Mijn moeder had ook net zo'n hete kop thee die ze over mij heen liet vallen. Het was geen toeval, ze deed het expres. Ze liet expres die thee vallen. En ik? Ik zat toen onder de brandwonden. Ik huilde en huilde, maar ze deden helemaal niets, op lachen na. Het enige wat ze op dat moment konden was lachen. De tranen prikken in mijn ogen. "Gaat het?" Vraagt Linda.
"Ik denk het"
"Wat bedoel je?"
"Die kop thee doet me denken aan vroeger, m'n moeder gooide er net zo een over mij heen en het enige wat ze deed was lachen"
"Dat zal vast misverstand zijn"
"Dan is het zeker ook een misverstand dat ik weggebracht ben, ze me hier hebben achter gelaten, dat ik een ongelukje ben, dat ze me vervangen hebben?!"
"Wat bedoel je?"
"Ze hebben me hier achtergelaten! Ik ben een ongelukje! Ik ben vervangen! Het contact is verbroken, weg!"
"Maar dat is niet zomaar iets"
"Klopt, maar ik hoef die klojo's nooit meer te zien"
"Het zijn wel je ouders"
"Ja, maar zo hebben ze zich nooit gedragen. Het waren net doorgeslagen pubers"
"Zo praat je toch niet over je ouders?"
"Het is de waarheid, ik hoef niets meer te verzwijgen, de waarheid komt toch wel boven tafel"
"Daar heb je gelijk in, maar daarom hoef je ze toch niet zo te beledigen?"
"Zie jij ze ergens? Ik ben hier verlost van ze, en godzijdank wel ja. Zij hebben mij tijden lang beledigd, en nu is het mijn beurt"
"Wat los je er mee op?"
"Mijn eigen problemen"
"Ooit zal je hier spijt van hebben"
"Zeker niet, nooit van mijn leven!" Zeg ik en ik loop het restaurant uit. Iedereen wil me beschermen, maar ik weet zelf hoe ik dat het beste kan doen. Iedereen bied me hulp, maar ik neem het niet van iedereen aan. Alleen de mensen die ik vertrouw, en die kies ik nog altijd zelf.
YOU ARE READING
Ziek. Misschien voor altijd. Misschien nog maar even.
FanfictionNienke is ernstig ziek, haar ouders hebben sinds haar ziekte geen tijd meer voor haar. Ze wordt behandeld in een ziekenhuis in Meerdijk. Ze zit momenteel in een hotel, en het contact met haar ouders is zo goed als verbroken. Totdat ze de altijd sluw...
