Ik zit weer op mijn bed, ik ben misselijk. Ik pak een paracetamol en neem hem in. Ik ga liggen en probeer wat te slapen, maar het lukt niet. Ik pak mijn telefoon en ik bel Rover om te vragen of hij het nummer van Janine heeft. Hij geeft het nummer en hangt op. Ik zet het nummer in mijn contacten. Ik twijfel even, maar ik besluit haar te bellen. "Met Janine Elschot" wordt er gezegd.
"Met Nienke de Vries"
"Nienke?! Wat is er?"
"Kan je even komen?"
"Natuurlijk, kamer 302 toch?"
"Ja" zeg ik en ik hang op.
Nog geen 10 minuten later wordt er op de deur geklopt. Ik loop ernaartoe en doe open. Janine stapt binnen en gaat bij me op bed zitten. "Wat is er?" Vraagt ze.
"Niets om je zorgen over te maken, maar ik wil iets van je weten. Ken jij Maxime Sanders?"
"Ja, dat is de zus van mijn man. Hoezo?"
"Ik heb het idee dat ze iets achterhoud voor me, maar ik weet niet wat"
"Ik zou het ook niet weten"
"Heb je haar nummer voor me?"
Janine geeft met het nummer. "Bedankt" zeg ik.
"Kan ik je verder nog ergens mee helpen"
"Nee, dit was het wel"
"Oké, dag"
"Dag"
Janine sluit de deur en ik ga weer liggen. Ik zet het nummer van Maxime in mijn contacten. Ik voel hoe mijn oogleden langzaam dicht vallen. Ik pak mijn knuffelkonijn en ga slapen.
JE LEEST
Ziek. Misschien voor altijd. Misschien nog maar even.
FanfictionNienke is ernstig ziek, haar ouders hebben sinds haar ziekte geen tijd meer voor haar. Ze wordt behandeld in een ziekenhuis in Meerdijk. Ze zit momenteel in een hotel, en het contact met haar ouders is zo goed als verbroken. Totdat ze de altijd sluw...
