Deel 13.

67 6 0
                                    

Ik wacht op Maxime, mijn water staat al klaar. Maxime komt binnen en gaat tegenover me zitten. "Waar wil je me over spreken?" Vraagt ze.
"Ken je me al langer?"
"Nee, van waar deze vraag?"
"Ken je Ellen de Vries?"
"Ja, dat is mijn stiefzusje"
"Trut"
"Pardon"
"Je kent me dus wel langer, Ellen was mijn moeder. Zij heeft me achtergelaten! Ze heeft me vervangen hè?"
"Wat bedoel je?"
"Doe maar niet alsof je van niets weet, want je weet best waar ik het over heb"
"Oké, jij je zin. Ze heeft een ander kind, Anne"
"Wat?! Zie je, ik wist het wel!"
"Ik heb je horen zeggen dat je niet begreep dat ze je niet bij je tante heeft afgegeven"
"Klopt"
"In feiten heeft ze dat wel gedaan"
"Wat bedoel je?"
"Ik ben de stiefzus van je moeder, ik ben je tante"
"Wat?!"
"Is er iets mis?"
"Ehm, ik heb andere mensen hier die mij helpen. En aangezien mijn moeder niet te vertrouwen is, zal dat bij jou vast hetzelfde zijn"
"Geef me een kans"
"Nee, bedankt m'n moeder maar" zeg ik en ik loop weg naar mijn kamer.

Ziek. Misschien voor altijd. Misschien nog maar even.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu