Een kwartier later wordt er op de deur geklopt, ik doe open en zie Maxime staan. Ik glimlach en laat haar binnen. We gaan samen op mijn bed zitten. "Waarover wil je me spreken?"
"Ik had net weer zo'n droom. Ik had nog maar 48 uur te leven en daarna zat ik opgesloten in de hemel en kon ik niet meer terug. Maar ik wil nog niet dood, en aangezien mijn vorige droom ook een soort van uitkwam ben ik bang dat ik echt nog maar 48 uur heb"
"Maak je geen zorgen, het was maar een droom. Zo'n sterke meid als jij gaat echt niet zomaar dood hoor"
"Ja maar toch vind Ik het vreemd"
"Ik snap je zorgen, maar er kan niets gebeuren"
"Ik wordt het gewoon zat, iedere keer dat ik slaap heb ik van die nare dromen, over de dood, over mijn verleden, over mijn helse toekomst"
"Ik wil je met alle liefde helpen, maar ik weet niet hoe"
"Hoe moet ik het dan weten?"
Maxime pakt me vast. "Ik wil je niet kwijt" zegt ze.
"Ik jou ook niet"
Ze laat me weer los en staat op. "Je kan me dag en nacht bellen, desnoods kom ik dan naar je toe" zegt ze. Ik glimlach en ze loopt mijn kamer uit, terug richting haar eigen huis.
YOU ARE READING
Ziek. Misschien voor altijd. Misschien nog maar even.
FanfictionNienke is ernstig ziek, haar ouders hebben sinds haar ziekte geen tijd meer voor haar. Ze wordt behandeld in een ziekenhuis in Meerdijk. Ze zit momenteel in een hotel, en het contact met haar ouders is zo goed als verbroken. Totdat ze de altijd sluw...
