Boy; between love and death

hoofdstuk 3

Ik gooi mijn schooltas in de gang. Er is weer niemand thuis. Papa zal wel aan het werk zijn en mama is de laatste tijd wel vaker weg. Ik loop over onze grote houten trap naar boven. School was weer vreselijk. Biologietoets verkloot en ruzie gehad met Diana, een meisje uit het groepje van Amanda en Mary. Morgenmiddag heb ik een gesprek op school. Hopelijk wordt ik geschorst.

Mijn leven is uitzichtloos. Als Boy vanavond niet komt maak ik er een einde aan. Dat denk ik al de hele week, elke avond komt hij. Om even iets liefs te zeggen, om even een knuffel of een kus te geven. Om me even aan te raken. Het geeft me hoop voor een nieuwe dag, een vooruitzicht op de nacht. Ik wil graag weten waar hij woont, en hoe hij binnenkomt. Vanavond ga ik het echt vragen. Ik doe mijn deur op slot, dan kan hij niet weg voordat hij antwoord geeft! Ik glimlach voor de eerste keer vandaag.

Ik kan weer niet slapen, ik wacht op Boy. Het is al half 2.

'Stephanie, ik ben het.' Ik herken Boy's stem meteen en open mijn ogen. Hij is zo lekker dat ik steeds even naar adem hap.

'Daar ben je weer!' zeg ik terwijl ik naar de deur loop en hem op slot draai. Boy glimlacht.

'Wat doe je nou, prinses?' Nog nooit heeft iemand me zo'n lief naampje gegeven.

'Eerst moet je antwoord geven op mijn vragen, dan laat ik je gaan' Ik glimlach.

'Wat doe je hier?'

'Het leukste meisje van de wereld bezoeken' zegt Boy en hij loopt naar me toe en legt zijn handen op mijn heupen. Zijn aanraking voelt altijd magisch. Ik wil verder praten maar hij zoent me. Ik wil voor altijd zo blijven staan, met deze onbekende jongen die mijn leven redt. Ik weet niet hoeveel tijd er is verstreken als hij me loslaat en naar het raam toe loopt.

'Wat doe je?' vraag ik geschrokken.

'De deur is op slot' zegt hij en glimlachend springt hij van mijn balkon.

'NEEEEE!' schreeuw ik en ren naar mijn balkon. Er ligt niemand beneden. Boy is weg.