Op school kan ik me maar niet concentreren. Ik denk steeds alleen maar aan Boy. Zou ik het gedroomd hebben? Sowieso niet, ik weet het nog heel erg goed. Maar wie was hij dan? Door hem leef ik nu nog. Ik weet niet of ik hem dankbaar moet zijn. Gedachteloos staar ik naar mijn nagekeken proefwerkblaadje van eergisteren. Pas na een paar seconden dringt het tot me door dat ik een 4 heb. Alweer. Hopen dat ik over ga.
Die avond kan ik niet slapen. Ik wil dat Boy weer komt. Ik wil dat ik even met iemand kan kletsen, dat iemand me even vasthoudt. In gedachten verzonken val ik bijna in slaap. Opeens voel ik een hand die mijn haren streelt.
'Mama?' mompel ik. Ik hoor iemand grinniken.
'Boy' zegt een jongensstem. Meteen ga ik recht overeind zitten.
'Je bent er weer!' ik lach van oor tot oor.
'Ga je me eindelijk vertellen wie je bent en wat je hier doet?'
Eigenlijk maakt het me niet zo veel uit. Hij is hier nu, en ik voel me fijn bij hem.
'Ik ben Boy.' zegt Boy en hij glimlacht weer op zijn sexy manier.
'Kom je morgen weer?' vraag ik.
'Shhh...' zegt hij en hij geeft mijn gezicht kusjes. Ik smelt opnieuw. In zijn armen val ik langzaam in slaap.
YOU ARE READING
Boy; between love and death
Teen FictionStephanie wordt verliefd op Boy: de jongen die elke avond in haar kamer staat zonder dat ze het merkt. Maar waar is hij overdag? En waarom blijft hij niet? Boy geeft geen antwoorden, dus moet Stephanie er zelf achter zien te komen. Alleen is de waar...
