Boy; between love and death

hoofdstuk 16

'Boy!' Gil ik uit. Hij draait zich met een ruk om en hij laat Sarahs nek los. Ze ziet lijkbleek en hapt naar adem. Boy kijkt schichtig om zich heen.

'Stephanie, ik...' Ik duw hem opzij en ren naar de bank waar Sarah nog steeds hongerig in de lucht hapt. 

'Sarah!' Ik voel verschillende emoties tegelijkertijd en kan ze niet plaatsen. Wat doet Boy hier? Wat deed hij bij Sarah?

'Stephanie luister, dit is niet wat het lijkt' Sarah begint iets langzamer naar lucht te happen en ik hoor hoe haar longen weer gevuld worden met zuurstof. Ik hou haar stevig vast en draai me om naar Boy. Mijn ogen zijn gevuld met tranen en paniek. 

'Je vermoordde haar!' gil ik. Sarah ademt regelmatiger en ik zie hoe ze me verward aankijkt.

'Luister Stephanie, ik..' Ik onderbreek hem. 'Ik luister niet! Je probeerde Sarah te vermoorden!' Mijn adem gaan steeds sneller en ook ik hap nu naar lucht. Opeens voel ik hoe een schok mijn lijf lijkt te verlammen. Zodra het gevoel mijn hoofd bereikt hoor ik het geluid weer. Papa, snakkend naar adem. Dood. Mama. Dood. Sarah... Boy...

'Stephanie, ik hou van je en ik...' Ik voel niets meer. Ik ga flauwvallen. Ik ga dood. Toch? Niet doen. Blijf staan. Ik probeer mezelf weer onder controle te krijgen. Sarah kijkt me wazig aan en ik weet niet of ik het me verbeeld maar haar gezicht lijkt van lijkbleek knalrood te worden. Of het echt is of niets, ik weet dat ik niet veel langer de kamer in had moeten komen. Sarah lijkt niet te snappen wat er gebeurt.

'Ik moet met je praten... dit is allemaal voor ons!' Ik zie wanhoop in Boys ogen. Woede neemt mijn lichaam over.

'Ga weg Boy!' Schreeuw ik. Mijn zicht wordt wazig. De grond lijkt langzaam op me af te komen. Ik moet blijven staan... Waarom doet de grond zo raar? Zwart voor m'n ogen.