Ο κλέφτης της καρδιάς μου. [✔ ]

Part 34

~Η λογική κατέστρεψε τους μεγαλύτερους έρωτες.~

Έπεσα αμέσως στο κρεβάτι μου και άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Εκείνη την στιγμή άκουσα κάτι να σπάει κάνοντας αρκετό θόρυβο και μετά την πορτα του Πέτρου να κλείνει δυνατά. Συγχαρητήρια Θάλεια! Μόλις ραγισες την καρδιά του σημαντικότερου ανθρώπου της ζωής σου.

Τις σκέψεις μου διέκοψαν οι δυνατές φωνές του Σωτήρη στον Πέτρο πως του απαγορεύει να φύγει από το σπίτι. Η μηχανή του Πέτρου όμως ηχησε προκαλώντας αρκετό θόρυβο κάτι που σήμαινε πως έφυγε.

Λίγο αργότερα πήρα την Ειρήνη να έρθει από το σπίτι μου και να μου συμπαρασταθεί.

[...]

Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου. Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και απλά σκεφτόμουν τον Πέτρο.

Όταν πια ξημέρωσε σηκώθηκα απο το κρεβάτι μου για να ετοιμαστώ. Περπάτησα μέχρι το μπάνιο κι όταν σήκωσα τα ματια μου στον καθρέφτη συνειδητοποίησα ότι ήμουν σε κακή κατάσταση. Τα μάτια μου ήταν κουρασμένα και φαινόταν ότι έκλαιγα για ώρες. Πως θα βγω έτσι έξω?

Έκανα ένα μπάνιο και αφού τελείωσα φόρεσα ένα απλό τζιν και μια μαύρη μπλούζα να ταιριάζει και με την ψυχολογία μου. Φόρεσα γυαλιά ηλίου κα κατέβηκα κάτω.

"Θαλεια δεν θα φας πρωινό ?" Άκουσα τη φωνή της Ελιζας να μου φωνάζει, ενω προσπερνουσα το τραπέζι για να πάω στο γκαράζ.

"Θα πάρω κάτι από το δρόμο." Κατεβηκα στο γκαράζ και πήρα το άσπρο αμάξι. Δεν νομίζω να πειράξει κανέναν.

[...]

Μόλις βγήκα από το αυτοκίνητο ακουσα μια φωνή.

"Ωραίο αμάξι." Γύρισα και είδα ένα ψηλό παιδί καστανομαλλη με ατιμελλυτα μαλλιά που δεν έχω ξανά δει.

"Ευχαριστώ."

"Μπορώ να το οδηγήσω μια μέρα?" Με ρώτησε. Τι στο καλό λέει?

"Εμμ...ναι"είπα ευγενικά, σιγά μην στο δώσω.

"Είμαι ο Πάρης."

"Θάλεια." Είπα και του δω σα το χέρι μου για χειραψία.

"Ωραίο όνομα."

"Και το δικό σου."

"Ναι, είμαι ο ωραίος Πάρης." Είπε και έφτιαξε τα μαλλιά του.

"Είσαι και λίγο ψώνιο,ε?" Είπα γελώντας. Ελένη την ώρα έτυχε και περάσαμε μπροστά από το παγκάκι που συνήθως κάθεται ο Πέτρος με τους φίλους του. Έριξα μια ματιά προς τα εκεί και τον έπιασα να μας κοιτάει.