Ο κλέφτης της καρδιάς μου. [✔ ]

Part 9

~ Εαν μπορουσε οταν γελα..... να δει το προσωπο του..Ειλικρινα θα λατρευε, κι αυτος τον ευατο του ~

"Θα ερθεις ή οχι?"

Σηκωθηκα αποτομα απο το κρεβατι μου και αρχισα να τρεχω στο διαδρομο με κατευθυνση το γραφειο του διευθυντη. Αντικρισα τους γονεις του γονεις του Πετρου να μιλανε με τον κυριο Νικο.

"Συγνωμη που σας διακοπτω αλλα ο Πετρος μου ειπε κατι και θελω να το ακουσω απο εσας."

"Θελεις να μπεις στην οικογενεια μας?"

"Σοβαρα μιλατε?"

"Φυσικα."

"Με συγχωρειτε." Ειπα και εφυγα για το δωματιο μου χωρις να απαντησω. Βρηκα τον Πετρο στν ιδια θεση που τον αφησα.

"Λοιπον αποφασισες?"

"Δεν μπορω."

"Μου κανεις πλακα τωρα , ετσι?"

"Οχι." Ο Πετρος ειχε μεινει αφωνος απο την απαντηση μου, μαλλον την περιμενε θετικη.

"Δεν μπορω, Πρεπει να εισαι με την οικογενεια σου, μονοι σας,να δεθειτε. Να αποκτησετε μια σχεση γονικη, εγω δεν ανηκω σε αυτη την οικογενεια." ειπα καπως μπερδεμενα αλλα ελπιζω να καταλαβε.

"Εσυ εισαι η οικογενεια μου, περισσοτερο απο καθενα εδω μεσα. Θελω να εισαι διπλα μου αυτη τη στιγμη, δεν μπορω μονος μου, ειναι πολυ δυσκολο."

"Πετρο αυτο που μου λες ειναι αδιανοητο."

"Σε χρειαζομαι Θαλεια. Σε παρακαλω δεξου." ειπε και με πλησιασε. Θελει να γινω αδερφη του και αυτο που ειχαμε? Οσο μικρο και ασημαντο ειναι πως το ξεχασε. Δεν νοιωθω αδερφη του, νοιωθω κατι παραπανω απο αυτο. Δεν μπορω να γινω αυτο που θελει.

"Δεν μπορω να γινω αδερφη σου." του ειπα κοιτωντας χαμηλα.

" Ενταξει καταλαβα." ειπε και φαινεται πολυ στεναχωρημενος.

"Οχι δεν καταλαβες. Θελω να ερθω μαζι σου , θελω να γινω αδερφη σου αλλα δεν μπορω. Δεν νοιωθω ετσι."

Ειναι πολυ δυσκολο να λεει καποιος τα αισθηματα που νοιωθει για καποιον αλλον και γινεται ακομα πιο δυσκολο οταν ο ανθρωπος διπλα σου δεν ξερεις τι νοιωθει για σενα και ειδικα αμα σε θεωρει αδερφη του.

"Εισαι σιγουρος οτι με θελεις με ολα τα κουσουρια μου?"

"Σαν τρελος."

"Δεχομαι." ειπα μετα απο ενα λεπτο. Δεν με ενδιαφερουν οι συνεπειες. Αυτο που ξερω ειναι οτι θελω να ειμαι μαζι του , οποια θεση εχω στην ζωη του.