Ο κλέφτης της καρδιάς μου. [✔ ]

Part 7

~ Δεν ειναι τυχαιο που στην λεξη "αγκαλιαζω" υπαρχει και η λεξη "ζω"~

Οπως και καθε βραδυ ξυπνησα απο τον εφιαλτη μου. Μονο που τις τελευταιες μερες δεν μπορουσα να ξανακοιμηθω αφου δεν ειχα διπλα μου τον Πετρο. Εμενα λοιπον ξυπνια μεχρι το πρωι. Απο το μυαλο μου δεν μπορουσε να φυγει η σκηνη που τον ειδα με την Ελενα. Κουνησα το κεφαλι μου για να διωξω απο την αναμνηση και σηκωθηκα απο το κρεβατι μου για να πιω λιγο νερο.

Κατεβηκα σιγα σιγα τα σκαλια για να μην ξυπνησω κανεναν. Ξαφνικα ακουσα εναν χτυπο. Σταματησα για λιγο και προσπαθησα να συγκεντρωθω καλυτερα γιατι ο θορυβος δεν ερχοταν απο εμενα. Παλο ο ιδιος χτυπος. Αυτο δεν το εκανα εγω σιγουρα σκεφτηκα απο μεσα μου. Ερχοταν απο τον επανω οροφο. Γαμωτο.

Ανεβηκα τα σκαλια και οταν ξανακουσα τον χτυπο καταλαβα οτι ο θορυβος ερχοταν απο το δωματιο μου. Η καρδια μου πηγαινε να σπασει. Καπως ετσι δεν αρχιζουν ολα τα θριλερ? σκεφτηκα . Πλησιασα σιγα σιγα την πορτα και ειδα κατι που δεν περιμενα .

Ο Πετρος ηταν στο μπαλκονι μου και χτυπουσε την πορτα να του ανοιξω. Πλησιασα την πορτα του μπαλκονιου και πηρα μια μεγαλη ανασα πριν ανοιξω την πορτα.

"Εισαι τρελος? Ξερεις ποσο φοβηθηκα?"

"Συγνωμη. Γιατι εκανες τοση ωρα? Που ησουν?"

"Δεν σε περιμενα ,ξερεις"

"Διακρινω ειρωνεια?"

"Καθολου απλα λεω την αληθεια"

"Μηπως θες να φυγω?"

"Δεν σε εμποδιζει κανεις."

"Τι εγινε ? Εσυ ποτε δεν μου μιλουσες ετσι."'

"Ναι γιατι ποτε δεν με..." δεν μπορω να πω οτι με πληγωσε θα καταλαβει τα αισθηματα μου. Σταματησα για λιγο να σκεφτω τι θα του πω.

"Τι δεν?"

"Καθε μερα σε περιμενα να ερθεις και τωρα σε βλεπω με την Ελενα στις εκπομπες. Πως θες να αντιδρασω? Ο καλυτερος μου φιλος αδιαφορει για μενα, ενω ειναι με μια που ουτε ο ιδιος χωνευει. Βεβαια στο τελευταιο μπορει να κανω λαθος , μονο που δεν σας ανακυρηξαν ζευγαρακι της χρονιας." Ειπα και ενα μεγαλο βαρος εφυγε απο επανω μου, μπορει να καρθωθηκα λιγο αλλα δεν με νοιαζει.

"Κανεις λαθος. Τοσες μερες δεν ηρθα γιατι καθομουν σπιτι για να αναπληρωσω το χρονο που εχασα με τους γονεις μου. Συνεχεια σε σκεφτομουν, συγγνώμη που δεν ηρθα. Οσον αφορα την Ελενα , απλως βρεθηκαμε στο ιδιο εστιατοριο και προσφερθηκα να την παω σπιτι της. Οι δημοσιογραφοι παρεξηγησαν την κατασταση. "

"Ξερεις κατι δεν με ενδιαφερει, ποια ειμαι εγω για να καθοριζω με ποια θα βγαινεις."

"Μ'αρεσει πολυ οταν θυμωνεις και ζηλευεις μαζι. Σου παει."ειπε και πλησιασε το σωμα του κοντα στο δικο μου.

"Δεν ζηλευω"

"Ζηλευεις"

"Κοφ΄το" ειπα και εβαλα τα χερια μου στο σωμα του για να τον απομακρυνω ωστε να περασω και να ξαπλωσω στο κρεβατι μου.

"Και τωρα φυγε γιατι θελω να κοιμηθω" εκανα την νευριασμενη

"Αφου δεν μπορεις να κοιμηθεις χωρις εμενα."

"Μπορω, φυγε"

"Καλα αφου δεν με θες δεν θα ξαναρθω." ειπε σοβαρα. Οχι , δεν το εννοουσα. Πως θα το σωσω τωρα? Αλλα αμα δεν θελει να ξαναρθει δεν θα τον μεταπεισω. Γυρισα την πλατη μου στον Πετρο δειχνοντας του οτι δεν με ενδιεφερε αλλα καταβαθος με εκαιγε.

"Καταλαβα, καληνυχτα" Δεν το πιστευω, ποσο βλακας παιζει να ειναι? Περιμενα να ακουσω την πορτα του μπαλκονιου να κλεινει για να καταλαβω οτι εφυγε. Δεν ακουσα τιποτα. Ανασηκωθηκα απο το κρεβατι και τον ειδα να με κοιταει ακομα ακουμπισμενος στον τοιχο.

"Δεν θα φυγεις?"

"Δεν ηρθα για να φυγω τοσο νωρις."

"Και τι θα καθεσαι να με κοιτας?"

"Εχεις καμια ιδεα?" ειπε πονηρα.

" Να, σκεφτομουν , να ερθεις να ξαπλωσεις μαζι μου για να κοιμηθω λιγακι." Μολις ειπα στο προσωπο του εμφανιστηκε ενα χαμογελο. Με πλησιασε και ξαπλωσε μαζι μου αφου του εκανα αρκετο χωρο. Χωθηκα στην αγκαλια του και του ξεφυγε ενα γελακι.

"Ποσα βραδια εχεις να κοιμηθεις?"

"Απο τοτε που εφυγες." Με φιλησε στο κουτελο γλυκα και με καληνυχτισε.

"Καληνυχτα μικρο μου."

" Καληνυχτα."

***************

Γεια σαςςς!!!!!!!!!!!!!

Πως σας φανηκε το κεφαλαιο? Το ξερω οτι ειναι λιγο μικρο αλλα δεν εχω χρονο να γραψω περισσοτερο :(

Ευχαριστω οσους διαβαζουν , ψηφιζουν και σχολιαζουν την ιστορια μου!!!!!!!!

Mallou <3