Aston Martin // hood

-77-

medya, Calum Mathilda ile yazışırken -biz öyle diyelim öyle olsun...

ve bölümü, hikayenin fanficte #1 olabilmesi için ne kadar çabaladığının farkında olduğum bahargungul'e ithaf ediyorum. yorumlarını seviyorum, hep yap hep yap. burada, yanımda olmanı seviyorum. her çaban için teşekkürler. seni seivyorum.

*

Mathilda: Mezuniyet balosundan tırsıyorum

Calum: Neden?

Mathilda: O ortam beni rahatsız ediyor, bilmiyorum

Mathilda: Genelde dansa kaldırılmadığımdan dolayı bu tür şeylerde hep kendimi yalnız hissederim

Calum: Ben varım.

Calum: Ve biliyorsun, seni asla yalnız bırakmam.

Mathilda: Sen olmasan ne yapardım

Calum: Mathilda'sız bir Calum, Calum'sız bir Mathilda bana hiç normal gelmiyor.

Calum: Biz birbirimizi tamamlıyoruz.

Mathilda: Bazen sonumuz nasıl olacak diye merak ediyorum

Mathilda: Dram yüklü filmlerdeki gibi ayrılıp başkalarıyla evlendikten sonra çocuklarımıza birbirimizin adlarını mı koyacağız,

Mathilda: Yoksa sonsuza dek mutlu mu yaşayacağız?

Calum: Ben oyumu sonsuzluktan yana kullanıyorum.

Mathilda: Sonsuzluk uzun bir zaman...

Calum: Bunun zamanla alakası yok Mathilda.

Calum: Bu tamamen hisleri yaşatmakla alakalı.

Calum: Bizim aramızdaki şey, liseli iki insanın birbirine besleyebileceği duygulardan çok daha fazlası.

Calum: Sıradan bir aşk değil, hiç olmadı.

Calum: Ve bu şey her ne ise, biz bir gün yok olsak da asla unutulmayacak.

Calum: Sonsuzlukta yankılanacak.