more and more

3.1

Sadece bacaklarımın üstünü hafif kapatan bir çarşaf vardı. Oda inanılmaz karanlıktı. Hafif aralık jaluzilerin arasından sokak lambalarının ışığı geliyordu. Calum çarşafın bir kısmını işaret parmağı ile ittirerek iki bacağımı tutarak onun beline bacaklarımı dolar gibi oturmamı sağladı. Sol eli çıplak kalçamın üzerinde dururken sağ elini yavaşça kaldırdı. Gözlerimi kırpıştırdım. Karanlığın onun yüzüne düşüşünü izledim. Hiçbir zaman emin olamadığım adam şu an ellerini uzatabileceğim kadar yakın, öpeceğim kadar benimsediğim biriydi.

Dağınık yeşil saçlarım çıplak göğüs uçlarımı kapatıyordu. Dışarıdaki soğuktan kurtulabileceğim ılık nefesini yavaşça bana doğru bıraktı. Elini yanağımın üzerine koyduğunda samimiyet içinde başımı biraz eğdim. Gözlerimi kapattım. Bu anı ölümsüzleştirmenin yolu daha fazla bakmak değil, daha fazla hissetmekti.

Baş parmağı dudağımı elledi. Çarşafı yavaşça itip gözlerimi açtım. Eli boynumdan çekilip belime tutunduğunda ona daha yakın olmak için sürtündüm ellerimi boynuna dayayarak anlımı onun anlına yasladım. İkimiz de nefes nefeseydik.

Gerektiğinden daha fazla ıslanmış ve yorulmuştum.

"Benim için dans et."

Dedi fısıldayarak. Ensesinde ki ıslak saçlar ile oynarken derin bir nefes aldım. "Benim için şarkı söyle."

Gülümsedi. En iyi aydınlıktı. Beni yavaşça yatağa yatardığın da sanki yarın gidecekmiş gibi hissediyordum.

"Neden seni bir daha göremeyecek gibi hissediyorum?"

"Geleceğim Matilda, senin için. Eğer burada olmazsan seni bulacağım. Ne olursa olsun."

Saçlarımı arkaya atarak ona baktım. "Söz mü?"

"Söz."

&

Ellerim titriyordu. Bu yarışmada 2 haftadır olmama rağmen ilk kez heyecanlanıyor ve ilk kez büyük bir salonda gösteri verecektim. Herkes final dansımı izlemek için gelmişti. Bu gece bir şey başaracaktım ama eksiklerim vardı. Ailemin olmasını isterdim. Başımı eğdim. Bayan Helsin yanıma doğru geldiğin de gergince gülümsedim.

"Seni sanırım son kez burada göreceğim."

Yıllar bir kadını ancak bu kadar güzelleştirebilirdi. Dolgun dudakları ve nefes kesen siyah saçları. "Size her zaman gösterimi izlemeniz için davetiye göndereceğim."

Gülümsedi. Yeşil saçlarımı okşadı. "Annem her zaman derdi ki, ismini yazdıran insanlar çok acı ve zorluk atlatan insanlardır."

Dudağımı ısırdım. "Sizce bir şeyler başardım mı Bayan Helsin?"

"Bu salonda yetiştirdiğim en iyi balerin sensin. Azimli ve hırslı. Ama sanırım seni hep cesur olduğun seviyorum. Salondan çıkarken kafamda hep onu görme istediği. Onun izlediği zamanlar, onun için dans ettiğini görebiliyorum."

Derin bir iç çekti. "İnsanlar mucizenin görmeye alışık olmadıkları şey olduğunu sanıyorlar ama en büyük mucize birini sevmek. Bunu ben başaramadım. Çünkü iş sorumluluk almaya geldiğinde, kaçtım."

"İkimizden biri kazanacak ve gidecek. O zaman ne olacak Bayan Helsin?"

Gülümsedi. "Bana soracak olursan, yeniden görüşeceksiniz."