BEST-Friend-Zoned (Book 2)

Chapter Nine

Tumango-tango siya.

Marami pa kong pinagdaanan bukod doon, but I should just bring it in the past di ba? Anyway, those were no center of my life, until right at this moment. Although, I try to consider it once, pero mas okay na ring naging ganito.

-

Nag-aya si Ian na kumain sa labas. It's been fine with me lalo na dahil libre niya naman. 

"Alam mo, istorbo ka talaga!" naiinis kong pabulong sa kanya kahit natatawa naman talaga ako. It's good to see a friend struggling here as I do. Basta, masaya lang akong nakakita ng isang kakilala.

Agad naming sinunggaban iyong inorder niya. Nakakagulat lang na kung noon, lagi lang kaming nag-aasarang dalawa. We're never talking like what we just did. Pero ngayon, akala mo parang we're the closest and it's been years we didn't able to see each other.

Natawa din siya. "Ehh kesa naman masiraan ka ng ulo kakaaral. Kung alam mo lang kung ano yung itsura mo kanina, nagdalawang-isip talaga akong magpakilala pa. Masyado kang seryoso! You should slow down a bit, girl!"

Umiling-iling pa ko. Hindi lang talaga kasi ako makapaniwala sa kanya ngayon. It's too much opening.

Ian, I must forget to say, is a bisexual. On his last stage of high school niya lang din nalaman. He's into a guy pero may girlfriend siya ngayon. Hindi iyon alam ng girlfriend niya, pati ng pamilya niya. Gusto niya lang daw muna manatiling secret iyon hanggang sa kaya niya ng sabihin.

Kung ano pa man ang rason niya, siguro naman it's for the best. Mahirap naman talaga kasing umamin especially when you got the sight of nonacceptance with that.

Simula ng araw na iyon, lagi na kaming halos magkasama. Nasa business field din ang focus ng study nito kaya madalas ko talaga siyang makita. Nagulat pa nga ako nang bigla siyang pumasok sa isang subject ko. Lumipat na daw siya ng klase kaya yun. Wala na kong nagawa pa, dahil magpupumilit lang naman siya.

Pati sa pag-kain, lagi ko rin siyang kasabay. Okay na sa'kin yun para may makausap din ako at isa pa, lagi naman siya ang nanlilibre. Kesa naman sa tanggihan ko ang grasya, edi sasamahan ko na lang siya kahit pa minsan, cover up niya lang naman ako kapag makikipagkita siya sa mga ka-fling niyang lalaki. Well, at least, he's paying me something to eat. Worth it naman ang paghihintay.

There's even one time nang nasa isang snack bar kami. Kakatapos lang ng isa kong klase, at agad niya na akong hinila papunta doon.

"Please! Just be the judge!" Yan naman lagi ang pakiusap niya sa akin.

Ako lagi ang pinapatingin niya kung okay ba yung guy or what? Ehh ano namang alam ko doon, I'm hopeless romantic. And besides, kapag sinasabi ko namang okay lang, magsasabi siya ng points na hindi niya gusto, totally ending up with nothing. Pinag-decide niya pa talaga ako.

Wala na akong nagawa pa kung hindi ang umupo doon. Just watch all the customers come and go. Mamamanhid na lang ang pang-upo mo matapos ang ilang oras na paghihintay doon.