Dear, Runaway Groom.

Kabanata 5

Kabanata 5: Adam Yupangco

"What the fuck, Penelope? How did you know where I live?" Nakakunot noong bungad ni Vance saamin ni Sunianne nang katukin namin siya sa kanyang apartment.

"Sources." Wika ni Sunianne habang ngumunguya ng bubblegum at nakapameywang sa tabi ko.

"Fuck sources, why are you here?"

"We need to restart the wedding, Vance." Ngisi ko

"The hell? Para kung ano pa na tumakas ako at pumunta dito kung papayag din naman ako sa gusto mo? Do you want me to die?" Aniya at sumandal sa pintuan habang suot lamang ang checkered black and white boxers na silip na silip ang V-line at abs na kanina pa sinusulyapan ni Sunianne. Pagnasaan daw ba ang magiging asawa ko.

"Vance, I would love to kill you. Peri kailangan talaga kitang pakasalan."

"Ano bang makukuha mo kung papakasalan mo ako? Money? Fame? Jewelries? Ano? Name it and I'll give it to you." Aniya

"I want to be a Kavanaugh. Now give it to me." Napahilamos si Vance sa kanyang mukha habang natatawa-tawa. I felt a pang of pain while seeing him like this. Ayaw niya. Ayaw niya talagang magpakasal saakin.

"Bakit ayaw mo, Vance? Matatali ka? Hindi ka na malaya? Hindi--"

"Hindi kita mahal, Penelope! That's why. So go back to Philippines and start earning the money you wasted from coming here. Such a waste of time." wika nito sabay kalabog ng pinto pasara.

"Girl, pahinga muna tayo. Let's check in a hotel first. Dumiretso kasi agad tayo sa unit ni Vance kaya may jetlag lang yan. Itulog muna natin yan." Kalabit ni Sunianne saakin. Tumango ako at nalulugmok na naglakad papalabas ng apartment building.

Bakit ganun? Masyado ba akong mabilis? Masyado bang in a rush kaya dapat lie low muna? Damn, I'm being desperate, that's why!

Tanga-tanga ka kasi, Penelope. Hindi lahat ng nagsasabing mahal ka, hindi labas sa ilong.

If only, if only I looked away that first day. Hindi ko sana makikilala si Vance Kavanaugh. Alam ko na kasi ang kahihinatnan ko kapag nahulog ako sa matutulis na patibong niya pero sumige pa rin. Alam ko na ang lalaki ng Kavanaugh ay puro manloloko at mandaraya. Pero nagpahulog pa din ako, nagbaka sakaling magkapagbago ako ng isang Kavanaugh.

"Sun." Banggit ko kay Sunianne habang nakahiga kami habang may tig-isang earphones sa aming tenga.

"Yeah?" Aniya

"Why don't you go back to Philippines first. Diba may mga kailangan kang tapusin sa isa mong story? I can take care by myself. You can go."

"Nah, I can write here. Besides, gusto ko namang maranasan magsulat habang hindi nakakulong sa kwarto ko." Halakhak niya.

Nagbuntong hininga ako at patuloy siyang kinumbinsi na umuwi na ng Pinas, "C'mon, Sun. It's my mission not yours. Tsaka tuturuan ko rin naman yung sarili ko maging independent minsan. Sige na, para hindi ka na mabored habang wala pa ako, why don't you attend Hugo's invite sa Cagayan de Oro? I heard na masaya ang nightlife doon a?"

"Yep, but it's more fun being with you, Penny." Aniya at natouch naman ako. Kahit minsan may sayad si Sunniane at nakaspeed dial na ang number ng malapit na mental hospital ay mahal na mahal pa rin namin ang isa't isa dahil sa mga pinagdaanan namin.

Pero this time, ayokong makita niya ako na desperadang magyaya sa pagpapakasal sa isang lalaking dati kong nobyo na nalaman kong kailanman ay hindi ako minahal, na lahat ng pinakita niya ay purong kasinungalingan lang.

"Please, Sun.." Tumingin siya saakin na para bang naaawa siya. Even though she's my bestfriend, I still don't want her to pity me. Tama na yung ako lang yung kinakawawaan yung sarili ko at ngingiti sa harap ng camera.