သတင်းသည် အလွန်အံ့ဩစရာကောင်းသည်ထင်၏ ဝမ်ယမ်လန်လို နှုတ်နည်းသည့်သူပင် စကားပြော မရပ်နိုင်ပေ။
"မင်း ဘယ်သွားလိုက်တာလဲတော့မသိပေမဲ့ ကောဝူချန်နဲ့ ဆရာတော် ဝေ့ဟယ်တို့ကတော့ တောက်လျှောက် ငါတို့နဲ့ရှိနေတာ ငါတို့ ကောကျူနဲ့အတူတူ ဂူဆီသွားလိုက်သေးတယ် ဒါပေမဲ့ ငါတို့ရောက်သွားတော့ ဂူက ပြိုကျနေပြီ မင်း အဲဒါရော သိပြီးပြီလား"
"စကားမစပ် အဲ့ဒီ ထန်ပိကရော ဘယ်မှာလဲ"
ဝမ်ယမ်လန်က မေးရင်း ယယ်ရွှင်နှင့်အတူ မှိုခူးနေသော လုယုံရိကို တစ်ချက်လှမ်းခိုးကြည့်လိုက်သေးသည်။ ထို့နောက် အနည်းငယ် အလှမ်းဝေးသည့် နေရာကို သွားလိုက်ပြီး
"သူ ဘယ်သွားလိုက်တာလဲ သူမင်းနဲ့ အတူရှိနေတာလား သူမင်းနဲ့ရှိနေရင်တော့ တော်သေးတယ် ငါက သူတစ်နေရာရာမှာ ပုန်းနေပြီး လုယုံရိရှေ့ ခုန်ထွက်လာမှာပဲ ကြောက်တာ မင်း မသိဘူး လုယုံရိက မင်းတို့တွေ တောင်ပေါ်တက်လာတုန်းက သူ့ကို မြင်သွားတော့မလို့လေ ဒါပေမဲ့ ငါမြန်မြန် သူ ထန်ပိကို မမြင်လိုက်အောင် လုယုံရိရဲ့ မှန်ဘီလူးကို ကာလိုက်လို့ တော်သေးတယ်"
ထိုစကားနောက်တွင် ကျန်းလော့သည် သူ့စိတ်တစ်ခုလုံး ဗလာဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ရုတ်တရက် ဆို့နစ်ဝမ်းနည်းလာကာ အသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်သည်။
"ငါတို့ တောင်ပေါ်တက်လာတာကို မင်းတို့ မြင်ခဲ့တာလား"
ဝမ်ယမ်လန်က ပြောသည်။
"ဟုတ်တယ်လေ"
ကျန်းလော့ "မင်းသာ မှန်ဘီလူးကို မပိတ်လိုက်ရင် လုယုံရိက ထန်ပိကို မြင်သွားမှာလား"
ဝမ်ယမ်လန်က အတည်ပြုသည်။
" ဟုတ်တယ်"
ကျန်းလော့သည် ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။ သူသည် မီးဖိုဆောင်ထဲတွင် မီးခြစ်တစ်ခု တွေ့ပြီး ယူလိုက်ကာ ပိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက်လုပ်သည်။
ခြစ် ခြစ်
မီးတောက်တောက်လာလိုက် ပြန်ငြိမ်းသွားလိုက် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖြစ်နေသည်။
YOU ARE READING
ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)
Horrorဘာသာပြန်သူ - စွဲညို့အသင်း။ တစ်ဦးတည်း ပြန်ဆိုခြင်း မဟုတ်ပါ။ အပိုင်း ၁၁၁ မှ အဆုံးထိ တင်သွားပါမည်။
အခန်း (၂၀၁)
Start from the beginning
