ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)

အခန်း ၁၈၂

အပိုင်း (၁၈၂) ဘာလို့လဲဆိုတော့ မင်းကြောက်နေလို့လေ ချီယုံ

သူ့သခင်သည် နှစ်ဆယ့်လေးနာရီ တစ်ရက်လုံးလုံး တစ်ချိန်လုံး ဖုန်းကိုသာ ကြည့်နေကြောင်း ကောဝူချန် သတိထားမိလိုက်သည်။ တစ်ရက်ကုန်သွားတိုင်း ဖုန်းကိုကြည့်နေသော သခင့် အမူအယာသည် ပို၍ မှုန်မှိုင်းလာပြီး ကောဝူချန်ကို သခင့်အနားကပ်သွားဖို့ ကြောက်ရွံ့စေသည်အထိ မှုန်မှိုင်းလာနေသည်။

ချီယုံသည် အလျင်လုပ်ချင်ပုံမရဘဲ ကျန်လော့ ဆက်သွယ်လာမှာကိုသာ စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် စောင့်နေခဲ့သည်။ ရက်များစွာ ကုန်လွန်သွားပြီးနောက် သူ့စိတ်ခံစားချက်များအပေါ်သို့ တိမ်မည်းကြီးများ ဖုံးအုပ်ခံထားရသလို ဖြစ်လာသည်။ နောက်ဆုံး သည်းမခံနိုင်တော့သော အချိန်တွင် အမူအယာကင်းမဲ့နေသော မျက်နှာဖြင့် ကျန်းလော့ကို သူကစပြီး ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့သည်။

(ယုံယုံလေးက အလိုက်ခံချင်ရှာတာ ယူတို့တော့မသိဘူး မီကတော့ ဒီထဲမှာ ချီယုံ့ကို အသနားဆုံးပဲ)

ဖုန်းသည် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ ပြန်ဖြေတာ ခံရသော်လည်း တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အသံဖြစ်နေသည်။

"ဟယ်လို"

ချီယုံသည် တောင့်တင်းသွားပြီး ဖုန်းကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်မိကာ ဖုန်းသည် သူ့လက်ထဲတွင် ကြေမွသွားတော့သည်။

ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ တိတ်ဆိတ်မှု ကြီးစိုးသွားသည်။

မကောင်းဆိုးဝါး၏ မျက်လုံးများသည် ရက်စက်မှုတို့ဖြင့် မည်းမှောင်လာပြီး ကြမ်းတမ်းစွာ ထရပ်လိုက်ကာ ချက်ချင်း အပြင်ဘက်ထွက်သွားတော့သည်။

..

ဒီနေ့သည် ထျန်းရှိဖူတွင် ကျန်းလော့ အကျယ်ချုပ်ခံရသည်မှာ ခုနှစ်ရက်ရှိပြီဖြစ်သည်။ မနက်စာစားပြီးနောက် ကျန်းလော့သည် စက္ကူစဖြင့် ခုနှစ်ပွင့်မြောက် ပန်းတစ်ပွင့် ခေါက်လိုက်ပြီး ပန်းအိုးထဲ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ပန်းအိုးထဲ တန်းဝင်သွားသောကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အလွန် ဂုဏ်ယူရင်း အိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲအိပ်လိုက်ကာ စာအုပ်ဖတ်လိုက်သည်။