အပိုင်း (၁၆၆) လျန်မိသားစု၏ ဝှက်ဖဲ
အိပ်ရာထစတုန်းကတောင် ဘာမှမခံစားရသော်လည်း ခဏလောက် လမ်းလျှောက်ပြီးနောက် ကျန်းလော့သည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နာကျင်မှုတစ်ခုကို ခံစားလာရသည်။
၎င်းသည် မြက်များ ရေပြတ်လက်သွားသလို ခြေထောက်များသည် အားနည်းလာပြီး စိတ်ထဲတွင် မောပန်းလာသလို ခံစားရသည်။ ကျန်းလော့သည် စိတ်ဝိဇ္ဖာပညာရပ်ကို နောက်တစ်ကြိမ် အသုံးပြုရန် ကြိုးစားကြည့်သော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တုန်ယင်လာပြီး ဘာမှ မရေးနိုင်တော့ကြောင်း တွေ့သွားသည်။
ကြည့်ရသည်မှာ အိပ်မက်ထဲတွင် သူ့ကိုယ်ထဲမှ ချီများ ကုန်အောင် သုံးမိသွားသည်ထင်၏။ ကျန်းလော့သည် တစိမ့်စိမ့်တွေးကြည့်သည်။
သူသည် အိပ်မက်ထဲတွင် ဝိညာဉ်ခန္ဓာနှင့်ဖြစ်ပြီး ရုပ်ခန္ဓာမဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် ချီဆိုသည်မှာ သူ့ဝိညာဉ်ထဲမှ တစ်ခုခုဖြစ်ဟန်တူသည်။
သို့သော် ကျန်းလော့သည် ပါရမီရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်နိုင်ခြေများကို ကြိုတွေးထားခဲ့သည်။ မူလပိုင်ရှင်သည် သူကဲ့သို့ ပါရမီရှင်မဟုတ်သလို သူနှင့် မူလပိုင်ရှင်ကြားတွင် တစ်ခုထဲသော ကွဲပြားချက်မှာ ဝိညာဉ်သာ ဖြစ်သည်။
သူသည် စဉ်းစားဖို့ အချိန်ယူပြီးမှ ကျိယောင်ဇီထံသို့သွား၍ နှစ်ယောက်အတူတူ တာအိုဆရာတော် ဝေ့ဟယ်ကို နှုတ်ဆက် ဂါရဝပြုရန် သွားခဲ့သည်။
လမ်းတွင် ကျိယောင်ဇီသည် သိချင်စိတ်ပြင်းပြစွာမေးလိုက်သည်။
"ကျုပ်တို့ပြောထားတာ မင်း စိတ်ဝိညာဉ်ပညာ တတ်သွားတော့မှ တောင်အောက်ဆင်းကြမှာဆို"
ကျန်းလော့သည် အဆင်မပြေဖြစ်နေသည်ကို တောင့်ခံ၍ ဖြူဖျော့ဖျော့ မျက်နှာနှင့် ပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် သင်ခန်းစာတိုင်းကို လေ့လာပြီးသွားပြီဗျ ပြီးတော့ ကြားနာမှုကလည်း ရက်ပိုင်းပဲလိုတော့တာလေ ဒါကြောင့် တောင်အောက်ကို စောစောဆင်းလိုက်မလို့ ဘာမှ ကြန့်ကြာမဲ့ကိစ္စ မရှိခင် အရင်ဆင်းသွားနှင့် လိုက်မလားလို့ပါ"
YOU ARE READING
ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)
Horrorဘာသာပြန်သူ - စွဲညို့အသင်း။ တစ်ဦးတည်း ပြန်ဆိုခြင်း မဟုတ်ပါ။ အပိုင်း ၁၁၁ မှ အဆုံးထိ တင်သွားပါမည်။
