Ejder Soyu ( Yeniden Yapım )

Bölüm | 37

"Ben geçmişten geldim derken neyi kastediyorsunuz..?"

Rhaegal Uriel'in ellerinden tuttu.

"İlk önce gel otur, her şeyi anlatacağım."

Rhaegal ve Uriel oturdu. Tessarion başını kaldırıp Rhaegal'e baktı.

"Buna pişman olmazsın umarım."

"Geçmiş yaşamımda on altı yaşımdaydım, elfler ve Hesteria krallığı arasında bir savaş çıktı. Kimse bu savaşın neden çıktığını bilmiyordu, ben bile hala bilmiyorum. Tek bildiğim bu çok kanlı bir savaştı. Ben ve sen birlikte elf krallığına saldıran orduyu komuta ediyorduk."

"Birlikte mi? B-Ben komutan mı olmuştum?"

Rhaegal başıyla onayladı. "Hayalini gerçeğe kavuşturmuştun."

Uriel heyecanla Rhaegal'ı dinlemeye başladı. Bunun gerçek olduğuna inanmış gibiydi, Rhaegal bile bunu şaşırmıştı. Yoldan geçen birine bunu deseydi, onun deli olduğunu düşünürdü.

"Bu savaşta çok fazla kayıp yaşadık, hep birlikteydik. Ben ve sen her zaman yan yana savaştık, aramızdaki bağ çok kuvvetliydi."

Uriel saçlarını kulağının arkasına attı ve dikkatli gözlerle Rhaegal'e bakmaya başladı. Ateşin ışığı yüzüne çarpıyordu. Rhaegal bunu görünce durdu.

"Bunu yapma işte..."

"Neyi?" Uriel sordu.

"Bana öyle bakarsan ben bir şey anlatamam..."

Rhaegal başını eğdi, Uriel ne olduğunu anlayıp utandı.

"B-Ben üzgünüm. Lütfen devam et."

Rhaegal bir iç çekti. "Dediğim gibi birbirimize çok yakındık, hatta bazı askerler sevgili olduğumuzu bile düşünmüştü."

Uriel yutkundu. "Kendimden küçük biri ile mi sevgili oldum."

Rhaegal güldü. "Şuan senden daha büyük olduğumu unutmasan iyi olur."

"Şuanda ben daha büyüğüm. O yüzden fazla düşünecek bir şey yok."

Rhaegal kıkırdadı. "Sen nasıl istersen öyle olsun."

"Peki sonra ne oldu?" Uriel meraklı gözlerle sordu.

Rhaegal aniden depresif bir ruh haline büründü, bir kaç dakika sustu ardından konuşmaya başladı.

"Sen, başka bir cepheye gitmek zorunda kaldın. İlk defa ayrılmak zorunda kalmıştık, ardından sana yetişene kadar..."

Uriel şaşkınlıkla bakmaya başladı. "B-Ben öldüm mü..?"

Rhaegal kalktı ve Uriel'in yanına gidip dizlerinin üzerine çöktü ve elini tuttu.

"Seni kurtaramadığım için affet beni, elimden geldiğince çabuk gelmeye çalıştım ama elflerin pusu kurduğunu nerden bilebilirdin ki..?"

Uriel duydukları karşısında şok geçirmeye başladı, eğer böyle devam ederse ölecek miydi? Savaş yine çıkarsa hayatını mı kaybedecekti? Yapmak istediği çok şey vardı. Bunları gerçekleştirmeden ölmek istemiyordu.

Uriel yutkundu. "Eğer geçmişe döndüysen sende mi öldün?"

"Evet, senden bir kaç ay sonra öldüm. Gözlerimi açtığımda bebek halime geri dönmüştüm, geçmişte yaptığım hataları düzeltmek için bu fırsatı değerlendirmek için elimden geleni yapacağım."

Rhaegal'ın gözleri genişçe açıldı ve yüzünde bir tebessüm oluştu.

"Seni öldüren elfleri bu yaşamımda bulup öldürdüm, şimdi ise seni eğitmek için elimden geleni yapacağım. Böylece bir daha asla seni kaybetmeyeceğim."