ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)

အခန်း ၁၈၆

ကံကြမ္မာယုံသူသည် အလွန်ဖြူဖျော့လာပြီး သူ့ဦးနှောက်များပင် နာကျင်လာသည်။ သူသည် ကျန်းလော့ကို မကိုးကွယ်ကြောင်း သူ့ကိုယ်သူ သေချာနေပါသော်လည်း သူ့လျှာအောက်တွင် နာခံတတ်သော တခြားသော စိတ်ဝိညာဉ်များကို ထုတ်မသုံးနိုင်ပဲ ကံကြမ္မာယုံသူသည် အားကိုးရာမဲ့နေခဲ့သည်။

သူ့စိတ်ခံစားချက်များသည်ပင် ကျန်းလော့စကားလုံးများ၏ လွှမ်းမိုးမှုကို ခံနေရပြီး သူသည် ကျန်းလော့ကို အလွန်စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပြီး လွမ်းဆွတ်တမ်းတသော အကြည့်များဖြင့် ကြည့်မိနေသည်။ သို့သော် ထိုစိတ်ခံစားချက်များကို ခုခံနေပြီး နာကျင်မှုတို့သည် သူ့အကြည့်ထဲတွင် ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည်။

သူ့စိတ်သည် အလွန်ရှင်းလင်းနေပြီး ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ကျန်းလော့သည် နတ်ဘုရားတစ်ပါး သို့မဟုတ် ဗုဒ္ဓ၏ ယုံကြည်ကိုးကွယ်သူတစ်ယောက်အဖြစ် သူမြင်လာမိသည်။

သူ့စိတ်သည် အပိုင်းနှစ်ပိုင်း ကွဲသွားခဲ့ပြီး တစ်ဖက်တွင် စကားလုံးစိတ်ဝိညာဉ်၏ စွမ်းအားတို့မှ လွတ်မြောက်ရန် ရုန်းကန်နေခဲ့ပြီး နောက်တစ်ဖက်တွင် ကျန်းလော့ကို သူ့ကိုယ်သူ စွန့်လွှတ်ပေးဆပ်ရန်ထိ စိတ်ပါလက်ပါ ကိုးကွယ်လိုနေသော တစ်ခြမ်းဖြစ်နေသည်။

ကံကြမ္မာယုံသူ၏ စွမ်းအားများသည် အဆက်မပြတ် ထုတ်ယူခံနေရပြီး စမ်းရည်အိုင်ကို မြောင်းဖောက်ပြီး အပြင်သို့ ရေများ ထွက်စေသကဲ့သို့ အဆက်မပြတ် အားကုန် စီးထွက်ကုန်နေသည်၊

ကံကြမ္မာယုံသူသည် အလွန်စွမ်းအားကြီးသောကြောင့် စကားလုံးစိတ်ဝိညာဉ်၏ ထိန်းချုပ်မှုမှ လွတ်မြောက်ဖို့ ကြိုးစားလေ စကားလုံးစိတ်ဝိညာဉ်သည် သူ့ကို ထိန်းချုပ်ရန် ချီစွမ်းအားတို့ လိုအပ်လေ ဖြစ်သည်။

ကျန်းလော့သည် နာကျင်မှုနှစ်မျိုးကို ထပ်တလဲလဲ ခံစားနေရပြီး သူခန္ဓာကိုယ်နာကျင်မှုသည် ပူဇော်ခံစွမ်းအားများကို အတင်းထိုးသိပ်ထည့်နေရသောကြောင့် ဖြစ်ပြီး နောက်ထပ် နာကျင်မှုသည် ဆက်တိုက် ချီစွမ်းအင်များ ထွက်သွားကုန်ဆုံးလာသောကြောင့် ဓားနှင့် ထိုးနေသလို နာကျင်နေခြင်း ဖြစ်သည်၊