ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)

အခန်း ၁၈၂

ဖုန်းလီသည် သူ့ကို အပြင်ထွက် လမ်းလျှောက်ခွင့်မပေးသလို တခြားသူများနှင့် စကားပြောခွင့်လည်း မပေးခဲ့ပေ။ သို့သော် သူ့ကို စာအုပ်များတော့ ဖတ်ခွင့်ပေးထားခဲ့သည်။ ထျန်းရှိဖူ၏ ကောင်းကင်သခင်များ အကြောင်း မှတ်တမ်းများကို ရှာချင်ခဲ့သောကြောင့် ကျန်းလော့သည် စာအုပ်ပေါင်းများစွာကို တောင်းဆိုခဲ့သည်။ သူစာအုပ်များ တစ်အုပ်ပြီး တစ်အုပ်ဖတ်ပြီး ရှာနေချိန်တွင် ညနေခင်းအချိန် ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်တွင် ရုတ်တရက် မီးရှူးမီးပန်းတချို့ လွှတ်တင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။

ကျန်းလော့သည် ချက်ချင်း ပြတင်းပေါက်ဆီသို့ ကြည့်လိုက်ရာ မီးရှူးမီးပန်း အကြီးနှစ်ခုနှင့် အသေး သုံးခု လွှတ်လိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ကျန်းလော့သည် မီးရှူးမီးပန်းများကို ကြည့်၍ ချက်ချင်း အသက်ပြန်ရှင်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ဤအရာသည် သူနှင့် ဝမ်ယမ်လန်တို့ သဘောတူထားသော ချီယုံ ကျန်းလော့ကို လာကယ်လျှင် ပြမည့် အမှတ်အသားဖြစ်သည်။ ကျန်းလော့၏ မျက်နှာသည် ချက်ချင်း ပြုံးအီသွားပြီး လက်ထဲမှ စာအုပ်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်ကာ အိပ်ရာပေါ်မှ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ထထိုင်လိုက်ကာ ခြေနှစ်လှမ်းထဲဖြင့် ပြတင်းပေါက်နား ရောက်သွားတော့သည်။

အပြင်ဘက်တွင် ထျန်းရှိဖူမှ တပည့်များသည် အဓိက တံခါးမကြီးဆီသို့ အလျင်စလို ပြေးသွားနေကြသည်။ တံခါးမကြီးတွ၍ မီးရောင်များ တလက်လက် တောက်ပနေသည်မှာ မီးလောင်နေသည့် အတိုင်းပင်။

ဟုတ်ပေသည် ထိုနေရာတွင် အမှန်တကယ် မီးလောင်နေပါသည်။

အပြင်ဘက်ခြံဝန်းထဲတွင် မီးခိုးများ မွှန်ထူနေပြီး ထျန်းရှိဖူမှ တပည့်များသည် အလွန်ရှုပ်ထွေးနေကြသည်။ ဘာဖြစ်နေကြမှန်း မသိသော်လည်း အားလုံးသည် ယနေ့ကျမှ ထျန်းရှိဖူ ဂိတ်ဝတွင် ရုတ်တရက် လူအုပ်လိုက်ကြီး ရောက်လာပြီး လက်နက်များကိုင်၍ ထျန်းရှိဖူထဲသို့ ကျူးကျော်ရန် ကြိုးစားနေကြသည်ကို နားမလည်နိုင်ကြပေ။

တစ်စုံတစ်ယောက်သည် ဓာတ်ဆီပုံးကြီး ယူလာပြီး ဂိတ်ဝကို ဖြန်းလိုက်ကာ မီးခြစ်ကို ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ဂိတ်ဝကြီး တစ်ခုလုံး မီးစွဲသွားလေပြီ။ ထျန်းရှိဖူသည် ရိုးရာသစ်သား အဆောက်အဦးတစ်ခု ဖြစ်ပြီး တစ်နေရာ မီးလောင်သည်နှင့် တခြားနေရာများအထိ လျင်မြန်စွာ မီးကူးသွားကာ နေရာတစ်ခုလုံး ရှုပ်ပွသွားဖို့ မကြာလိုက်ပေ။