Jimin
Καθισμένος στο κρεβάτι του Yoongi κουνάω ρυθμικά τα πόδια μου.
Μου έχει λείψει τόσο το δωμάτιο του. Εδώ κυριαρχεί η μυρωδιά του.
Μου έλειψε να ξαπλώνω στο κρεβάτι του κι ακόμα περισσότερο στην αγκαλιά του.
Γνωρίζοντας πως έχει φύγει μπήκα από το παράθυρο στο δωμάτιο του.
Ήθελα κυρίως να νιώσω τον χώρο του, αλλά τελικά δεν μπορώ να φύγω.
Θέλω να περιμένω να τον δω, να μιλήσουμε. Ακόμα κι αν απλώς μαλώσουμε ξανά. Έχω ανάγκη ακόμα και μαλώσω μαζί του, αρκεί να είμαι μαζί του έστω και για λίγα λεπτά.
Περιμένω υπομονετικά χωρίς να σκέφτομαι τι πρόκειται να του πω μόλις με δει. Άλλωστε δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι που μπορώ να του πω στην κατάσταση που έχουμε πια βρεθεί.
Μόλις μπαίνει στο δωμάτιο του συγκρατούμαι να μην δείξω τον ενθουσιασμό μου.
Με αντικρίζει και δυσανασχετεί.
«Τι κάνεις εδώ; Πώς μπήκες;»
«Από το παράθυρο. Αν δεν με περίμενες, δεν θα το άφηνες ανοιχτό με τόσο κρύο έξω.»
«Το ξέχασα.»
«Για εμένα το άφησες. Ήλπιζες να έρθω. Όσο και να το αρνείσαι το ξέρω πολύ καλά.»
Το πιστεύω αυτό που του λέω. Μάλλον θέλω να το πιστέψω. Με βολεύει αυτή η σκέψη. Με κάνει να νιώθω πως υπάρχει ελπίδα.
«Γιατί είσαι τόσο σίγουρος πως σε γουστάρω ακόμα; Γιατί να θέλω ένα κακομαθημένο που μέσα σε λίγες μέρες βρήκε τον επόμενο γκόμενο;»
Η ζήλια του είναι ολοφάνερη.
Αυτό ακριβώς που επιδίωξα.
«Τόσο πολύ σε πείραξε; Χαίρομαι! Εσύ με χώρισες για το "καλό" μου...»
«Έχω βαρεθεί όλη αυτή τη φάση. Δεν κερδίζουμε κάτι με αυτές τις συναντήσεις. Ξανά και ξανά τα ίδια. Όλη την ώρα σου λέω το ίδιο. Φύγε!»
«Ό,τι και κάνεις, δεν μπορείς να με διώξεις μακριά σου.»
«Η κατάσταση σου χειροτερεύει.»
Με ειρωνεύεται.
Θέλει να με κάνει να φύγω μακριά του. Το ξέρω, όμως συνεχίζω να δείχνω την ίδια επιμονή. Τον έχω ανάγκη.
«Από την αρχή εγώ είχα το πάνω χέρι στη σχέση μας, ακόμα κι αν κάποιες στιγμές νόμιζες το αντίστροφο. Ξέρω καλά πως αργά ή γρήγορα θα είμαστε ξανά μαζί.»
Τον πλησιάζω. Βάζω το χέρι μου στο στέρνο του. Θέλω να φτάσω ακόμα πιο κοντά του...να νιώσω την οικεία μυρωδιά του κορμιού του.
YOU ARE READING
•Darkness•
FanfictionΣκοτάδι... όλοι το έχουμε μέσα μας... άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Άλλοι το αγκαλιάζουμε, άλλοι αρνούμαστε να το αποδεχτούμε. * Yoonmin Taekook *
