•Darkness•

• 36 •

Yoongi

Τις τελευταίες ημέρες η επικοινωνία μου με τον Jimin είναι ελάχιστη.
Νιώθω να με διώχνει μακριά του.
Κάτι τον απασχολεί, αλλά δεν το μοιράζεται μαζί μου.
.
.
Για άλλη φορά δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου επί ώρες. Έχει αγνοήσει κάθε κλήση και κάθε μήνυμα. Ο Jungkook μου είπε πως μετά το σχολείο θα πήγαινε κάπου... Κάπου που δεν ξέρει κανείς από τους δυο μας.
.
.

Βράδιασε.

Η ώρα πήγε έντεκα και ακόμα να γυρίσει.
Τον περιμένω στον κήπο περπατώντας νευρικά. Είναι αδύνατον να ηρεμήσω. Το μυαλό σκέφτεται μόνο αρνητικά σενάρια.
Κάτι του συμβαίνει;
Τον έχει πειράξει κάποιος;
Με βαρέθηκε και με αποφεύγει;
Βρήκε άλλον;
Δεν με θέλει πια;

Ο κρύος αέρας χτυπά το πρόσωπο μου.
Κάθε λεπτό ανησυχώ όλο περισσότερο όμως δεν θέλω να τον πάρω ξανά τηλέφωνο. Δεν έχει νόημα. Είναι ολοφάνερο πως δεν θέλει να μου μιλήσει. Πρέπει απλώς να κάνω υπομονή.

Λίγη ώρα μετά, περνάει την πόρτα του κήπου περπατώντας αργά.
Ανακουφίζομαι.
Πλησιάζει και τότε συνειδητοποιεί πως βρίσκομαι εκεί.

«Θα μου κρυώσεις. Πού ήσουν μέχρι τέτοια ώρα;»

Τον παρατηρώ και διακρίνω τα κόκκινα μάτια του.
Δεν μου απαντάει τίποτα.

«Τι έγινε;» τον ρωτάω ανήσυχος και πάω να τον αγκαλιάσω.

«Πάρε τα χέρια σου μακριά μου.» Ο τόνος του είναι ψυχρός. Με διώχνει.

«Τι; Τι έπαθες;»Τον ρωτάω ξανά προσπαθώντας να ακουμπήσω το χέρι του.

«Μην με ακουμπήσεις ξανά.»
Ο τρόπος που με κοιτάει με πληγώνει.

«Τι έπαθες γαμώτο;»

«Γνώρισα εσένα. Αυτό έπαθα.»
Φωνάζει. Αρχίζει να δακρύζει.

«Πάμε μέσα να μιλήσουμε σε παρακαλώ.»

«Δεν έχουμε να πάμε πουθενά μαζί. Εμείς οι δύο τελειώσαμε.»

Προσπαθώ να καταλάβω τι έπαθε.
Προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να του έκανα.

«Τι λες! Σύνελθε και εξήγησε μου.»
Δεν μπορεί να μου λέει έτσι απλά τέλος;
Δεν γίνεται.

«Τα έμαθα όλα. Ξέρω τι κάθαρμα είσαι. Τι εγκληματίας.»
Τα λόγια του καρφώνονται στην καρδιά μου.