•Darkness•

• 17 •

Yoongi

Ύστερα από την τελευταία μου συζήτηση με τον Taehyung, μένω κλεισμένος στο δωμάτιο μου για όλη την ημέρα. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι νιώθω να βυθίζομαι στο κενό. Στο μαύρο κενό.
Ο καιρός έχει αλλάξει, έχει αρχίσει ξανά να μου μοιάζει. Κάνει λίγο κρύο και ο ίδιος νιώθω εντελώς παγωμένος.
.

Χτυπάει η πόρτα του δωματίου και μετά από δύο δευτερόλεπτα ανοίγει. Βλέπω τον Jimin να στέκεται εκεί χωρίς να κάνει βήμα προς τα μέσα.

«Μου άνοιξε ο Taehyung.»
Τον κοιτάω χωρίς να μιλάω.

«Είσαι ακόμα θυμωμένος μαζί μου;»
Κάνει ένα βήμα προς τα μέσα χωρίς να διασχίσει τελείως τη πόρτα.

«Δεν είμαι... όμως σε παρακαλώ φύγε.»

Αγνοεί αυτό που του λέω και μπαίνει μέσα. Κλείνει πίσω του τη πόρτα.

«Μου έλειψες», λέει και με πλησιάζει. Κάθεται κοντά μου στο κρεβάτι. Με κοιτάει που ξαπλώνω.

«Έκλαιγες;» ρωτάει κοιτώντας με στα μάτια.

«Τι δεν κατάλαβες ξανά από το "φύγε";»

«Θέλω να μιλήσουμε για εκείνη την ημέρα...στο πάρτι.»

«Πόσο κακομαθημένο είσαι γαμώτο; Σου λέω να φύγεις και με αγνοείς έτσι; Τι είμαι δηλαδή;»

«Ορίστε; Εγώ-»

«Όλο εσύ κι εσύ. Το θράσος σου... Τελικά είμαι ακόμα θυμωμένος μαζί σου.»
Δεν έχω κουράγιο να τον αντιμετωπίσω. Νιώθω διαλυμένος. Νευριάζω εύκολα. Λέω πράγματα που δεν πρέπει.

«Δεν πειράζει...θέλω άλλωστε να μιλήσουμε για εκείνη την ημέρα.» Επιμένει.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και απομακρύνομαι από κοντά του. Εκείνος μένει στο ίδιο σημείο. Δεν σταματάει να κοιτάει προς το μέρος μου, σε αντίθεση με εμένα που αποφεύγω το βλέμμα του.

«Είσαι αχάριστος, κακομαθημένος και ανώριμος.»

«Υπερβάλεις λίγο μήπως; Φέρθηκα άσχημα στο πάρτι, αλλά κι εσύ δεν ήσουν καλύτερος. Αντί να είσαι μαζί μου, βρήκες έναν άγνωστο και τον πήρες μαζί σπίτι σου.»
Η αλήθεια είναι πως δεν επέτρεψα με εκείνο το αγόρι που γνώρισα. Τον πήγα σπίτι του και δεν έγινε τίποτα. Δεν έχει όμως και μεγάλη σημασία.

«Και εσύ κάτι αντίστοιχο δεν έκανες τελικά; Και τι πειράζει που γνώρισα κάποιον; Για να περάσω καλά δεν με είπες να έρθω μαζί σου;»