• 15 •

162 32 27
                                        

Jungkook

Στο τέλος του επεισοδίου ο Taehyung έχει χαλαρώσει το κορμί του και στηρίζεται πάνω μου. Το κεφάλι του ακουμπάει τον ώμο μου, ενώ το χέρι μου βρίσκεται απαλά στο πόδι του.

«Νύσταξες; Θέλεις μήπως να φύγω;»

«Όχι, καλά είμαι», μου λέει με λίγο νυσταγμένη φωνή και ξαπλώνει πάνω μου. Βάζει το κεφάλι του στα πόδια μου και χάνομαι μέσα στη γοητεία του.

«Είσαι τόσο όμορφος...» του λέω χωρίς καμία σκέψη χαϊδεύοντας το πρόσωπο του.
Δεν μου λέει τίποτα. Τον βλέπω μόνο να χαμογελάει.

«Θέλεις να κάνεις οικογένεια;» τολμώ να ρωτήσω.

«Τι ξαφνικό είναι αυτό;»

«Μια απλή ερώτηση έκανα.»

«Δεν το σκέφτομαι. Ούτε για το άμεσο μέλλον.»

«Εγώ όσο περνάνε τα χρόνια, το σκέφτομαι και περισσότερο. Ονειρεύομαι μια οικογένεια.» Είμαι πολύ χαζός που έχω αρχίσει ήδη να σκέφτομαι το μέλλον μου μαζί του.

«Ωραίααα... νομίζω τώρα νύσταξα», λέει και αμέσως τον χτυπάω ελαφρώς στο στήθος.

«Έλα ρε βλάκα. Δεν σου έκανα και πρόταση γάμου.»

«Προφανώς! Γνωριζόμαστε ελάχιστα...»

Δεν τολμώ να του απαντήσω κάτι σε αυτό. Έχει δίκιο. Γνωριζόμαστε ελάχιστα.

«Μου έχεις πει πως έχεις μόνο τον Yoongi...οι γονείς σου δεν ζούνε;»

«Γιατί να κάνουμε αυτή την κουβέντα;» ρωτάει λίγο ενοχλημένος.
Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως αν δεν μιλάμε πως θα γνωριστούμε πραγματικά;

«Αν δεν θέλεις δεν μου λες τίποτα... Τη δική μου μητέρα την γνωρίζεις. Ο πατέρας μου δεν ζει.» Αρχίζω να του λέω πρώτος... να μάθει για εμένα, μήπως θελήσει και ο ίδιος να ανοιχτεί... «Πέθανε όταν ήμουν οκτώ. Δεν τον θυμάμαι, όσο θα ήθελα. Ήταν καλός άνθρωπος από όσο θυμάμαι και από ό,τι μου έχει πει η μητέρα μου... Δυστυχώς τον χάσαμε ξαφνικά από καρδιά... Η μητέρα μου από τότε άρχισε σιγά σιγά να διαλύεται. Να αποκτά αδυναμίες. Γνώρισε άλλον άνδρα που γρήγορα εξαφανίστηκε. Είχε μείνει ήδη έγκυος και μου χάρισε έναν μικρότερο αδερφό, που λατρεύω. Αυτή είναι η οικογένεια μου...»

Σηκώνεται και κάθεται πλάι μου. Μου πιάνει το χέρι. Πλέκει τα δάχτυλα του στα δικά μου.

•Darkness• Where stories live. Discover now