Yoongi
Ξεκουμπώνω τα δύο πρώτα κουμπιά από το πουκάμισο μου και μπαίνω στο μπαρ. Η τρίτη συνεχόμενη ημέρα που έρχομαι και η τρίτη φορά που βλέπω εδώ τη Hana. Μπορεί να μην έχουμε μιλήσει, αλλά το προηγούμενο βράδυ με έτρωγε με τα μάτια της.
Δεν είναι ότι δεν μπορούσε να κρυφτεί, απλώς δεν ήθελε.
Παραγγέλνω ένα ουίσκι. Κοιτάω αδιάφορα όλο τον κόσμο που βρίσκεται γύρω μου. Οι περισσότεροι μόνοι τους. Έχουν έρθει εδώ και ψάχνονται. Δεν τους κρίνω. Η μοναξιά συχνά είναι σκληρή. Κι εγώ χαμένος νιώθω.
Δεν περνάει πολλή ώρα και ο μπάρμαν μου προσφέρει ένα ποτήρι κρασί και μου δείχνει πως είναι κερασμένο από την Hana.
Παίρνω το κρασί και πηγαίνω κοντά της. Κάθομαι στην καρέκλα δίπλα της. Είναι όμορφη και τρομερά ελκυστική.
«Σε ευχαριστώ», της λέω και πίνω από το κρασί.
«Δεν ξέρω αν θα έκανες εσύ το πρώτο βήμα.»
«Μπορεί και να το έκανα.»
«Εγώ έρχομαι δύο χρόνια εδώ. Είναι το στέκι μου.»
«Έχει ωραία ατμόσφαιρα...»
«Θα το κάνεις κι εσύ στέκι;» με ρωτάει.
«Είμαι στην πόλη μόνο για λίγες ημέρες.»
«Τι κρίμα» λέει με παραπονιάρικη φωνή.
«Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τον λίγο χρόνο που έχουμε. Για να γνωριστούμε», της λέω, ενώ με κοιτάει γεμάτη ερωτισμό.
Βάζει το χέρι της στο λαιμό μου και με χαϊδεύει. Το κατεβάζει στο στέρνο μου και μου χαμογελάει πονηρά.
«Εσύ στη ζωή είσαι μόνη; Δεν έχεις κάποια σχέση εννοώ.»
«Κι αν έχω;» ρωτάει και παρατηρώ πως η φωνή της γίνεται όλο και πιο σαγηνευτική.
«Δεν με απασχολεί.»
«Ούτε εμένα με απασχολεί τι μπορεί να έχεις εσύ στη ζωή σου.»
YOU ARE READING
•Darkness•
FanfictionΣκοτάδι... όλοι το έχουμε μέσα μας... άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Άλλοι το αγκαλιάζουμε, άλλοι αρνούμαστε να το αποδεχτούμε. * Yoonmin Taekook *
