Yoongi
Αισθάνομαι το βάρος ενός ατόμου στο κρεβάτι μου και γρήγορα ένα κορμί να ξαπλώνει στο πλάι μου. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Jimin μπροστά μου.
«Τι κάνεις εσύ εδώ;»
Ακόμα δεν έχω ξυπνήσει καλά. Μοιάζει σαν όνειρο ότι είναι στο κρεβάτι μου και να τον αντικρίζω τη στιγμή που ανοίγω τα μάτια μου.
«Μου άνοιξε το γκομενάκι του Jungkook.»
«Taehyung τον λένε.»
«Το ξέρω.»
Μπαίνει μαζί μου κάτω από το πάπλωμα. Το χέρι του στη μέση μου χαϊδεύει το γυμνό μου δέρμα.
Το πρόσωπο του απέχει ελάχιστα εκατοστά από το δικό μου.
Με πλησιάζει κι άλλο.
Τα χείλη του σχεδόν με ακουμπούν και τότε γυρνάω το κεφάλι.
Τον αποφεύγω.
Δυσανασχετεί.
Σκέφτομαι πως αυτή τη φορά πρέπει να κάνω το σωστό. Όμως δεν μπορώ. Δεν θέλω. Ξέρω πως πρέπει να ξεκόψω μαζί του, αλλά δεν γίνεται. Μου αρέσει ήδη πολύ για να το κάνω. Τον νοιάζομαι πραγματικά, όμως τι άνθρωπος είμαι;
Πόσο εγωιστής;
Μόνο κακό μπορώ να του κάνω.
Δεν θέλω γαμώτο να σκέφτομαι τίποτα από αυτά. Θέλω να ζήσω. Να περάσω καλά μαζί του.
«Δυο μέρες έχουμε να συναντηθούμε. Μου έχεις μιλήσει ελάχιστα.»
«Δεν είχα χρόνο.»
«Βρωμάς τσιγάρο και αλκοόλ. Χθες βγήκες.»
«Ναι. Κακό είναι;»
«Δεν είπα αυτό. Είχες όμως χρόνο να βγεις. Έκανες και τίποτα άλλο εκτός από το να πιεις και να καπνίσεις;»
«Τι εννοείς Jimin; Τι να έκανα;»
«Αυτά που δεν θέλεις να κάνεις μαζί μου.»
Αρχίσαμε πάλι..
«Jimin, από τη στιγμή που τα βρήκαμε, κάθε εβδομάδα μαλώνουμε... γιατί μου το κάνεις αυτό;»
«Εγώ είμαι το πρόβλημα;»
Μόνο πρόβλημα δεν είναι αυτός. Δεν περίμενα τόση ανασφάλεια.
KAMU SEDANG MEMBACA
•Darkness•
Fiksi PenggemarΣκοτάδι... όλοι το έχουμε μέσα μας... άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Άλλοι το αγκαλιάζουμε, άλλοι αρνούμαστε να το αποδεχτούμε. * Yoonmin Taekook *
