''လာကြ.....လြန္းရ.....ေဒၚေလးငယ္တို႔နဲ႕အတူ ဘုရားပြဲသြားဖို႔ လမ္းကိုျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ပါကြ....''
''ေလာဝ္ဝမ္း......ငါဒီထက္ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ရရင္လည္း ငါ့ေျခေထာက္ေတြကို တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲေခၚၿပီးသြားဖို႔ဘဲေကာင္းတယ္....''
လြန္း၏စကားေၾကာင့္ ေလာဝ္ဝမ္းဟာ လြန္းအားလွည့္ၾကည့္ၿပီး သြားေနရာမွ ရပ္လိုက္ေလသည္။ေလာဝ္ဝမ္းရပ္ေတာ့ လြန္းဟာလည္းလိုက္ၿပီးရပ္လိုက္ေလသည္။
''ဘာလဲကြ......သြားေနရင္းတန္းလန္းကေန ဘာထျဖစ္တာလဲ.....''
''ငါေတြးေနတာ ေတာင္ေပၚကိုေန႕တိုင္းမပ်က္အတက္အဆင္းလုပ္ေနတဲ့မင္းက ဒီေန႕က်မွ အေမာအပန္းမခံနိုင္ေတာ့တာ ညကမင္းဘာေတြမဟုတ္တာလဲလုပ္ခဲ့လဲ ဆိုၿပီးေတြးမိသြားလို႔.....''
''လစ္ကို မဟုတ္တာလုပ္ရမွာလား..... ''
''အဲ့တာဆို ဘာလို႔အရင္လိုလမ္းကိုသြက္သြက္မေလွ်ာက္တာလဲ.....''
လြန္းဟာ ေလာဝ္ဝမ္းကို အားေလွ်ာ့စိတ္ညစ္သြားသည့္အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ေလသည္။
''ဟ....ဟူး........ေလာဝ္ဝမ္း..... ေလာဝ္ဝမ္း..... ဒီေန႕မင္းအေဒၚနားမွာ တပည့္မေလးပါမွာတဲ့ေလ......အဲ့ေတာ့ သူနဲ႕ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ
ငါ့ရဲ႕အကၤ်ီ၊ငါ့ရဲ႕ရိုးရာေဘာင္းဘီေတြ ညစ္ပတ္သြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလကြာ....''
လြန္း၏စကားကိုၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ေလာဝ္ဝမ္းဟာ အားရပါးရရယ္လိုက္ေလသည္။
''လတ္စသတ္ေတာ့.....ဒါေၾကာင့္ကို.....ေအးပါ.....ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ လြန္းရာ ....ျဖည္းျဖည္းေလးသာေလွ်ာက္.....ဟိုေရာက္မွ ျဖစ္သြားတဲ့မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို ငါၾကည့္ေနမယ္....''
''သြား......ေရွ႕ကလမ္းကိုသာေသခ်ာ ဖုန္မထေအာင္ေလွ်ာက္စမ္းပါ.....မဟုတ္လဲေနာက္ကေနေလွ်ာက္......''
''ဟုတ္ကဲ့ပါ အကိုႀကီးလြန္းခင္ဗ်......''
သို႔ႏွင့္ေလာဝ္ဝမ္းဟာ ရွိုးႀကီးေနသည့္လြန္းအား တစ္လမ္းလုံးစရင္း ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ေလာဝ္ဝမ္းတို႔၏အိမ္တစ္ျဖစ္လဲ သူႀကီးအိမ္သို႔ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။လြန္းတို႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာစိမ္းဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္တို႔ဟာ သူႀကီးဦးစံလွႏွင့္အတူ လက္ဖက္သုပ္စားေနၾကေလသည္။
YOU ARE READING
နှောင်းတရိပ်ရိပ် ချစ်ကျွမ်းဝင်
Fantasyဤဖန်တီးမှုသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှုသာဖြစ်ပါသည်။ဤဖန်တီးမှုအတွင်းရှိ ဇာတ်ကောင်များ၊တည်နေရာများ၊နေရာဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ပုံများ စသည့်အရာတို့၏အမည်နာမ အားလုံးဟာ စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှုသာဖြစ်ပါသည်။လက်တွေ့လောကတွင် တကယ်တမ်း တည်ရှိနေခြင်းမရှိပါ။အကယ်၍ အချို့အရာများသည်...
