''ကဲ....အိမ္ခဏျပန္ၿပီး ၿပီးက်ရင္ ေတာင္ေပၚက ကိုနဂါးနားသြားဦးမွဘဲ.....''
လြန္းဟာ ေလာဝ္ဝမ္းတို႔အိမ္ကထြက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့သည္။အိမ္ေရာက္သည့္အခါ လြန္း၏ဖခင္ဦးေအာင္ေဖကေတာ့ ျပန္မလာေသးေသာေၾကာင့္ ညေနမွျပန္လာေတာ့မည္ဆိုသည္ကို လြန္းသေဘာေပါက္လိုက္ေလသည္။လြန္းအိမ္ၿခံဝသို႔ျပန္ေရာက္သည့္အခါတြင္ လြန္းတို႔အိမ္ႀကီးဟာ ေအာ္သံေတြနဲ႕ျပည့္ေနေလသည္။ထိုအခါ လြန္းဟာ ေဘးဘီကို သတိထားၾကည့္လိုက္သည့္အခါ မည္သူမွထိုအသံမ်ားကိုၾကားသည့္ဟန္မေပၚေခ်။သို႔ေသာ္ စမ္းၾကည့္ရန္ေတြးလိုက္ေလသည္။ထို႔ေၾကာင့္ အေနာက္ဖက္အိမ္က အေဒၚႀကီး ေဒၚနန္းလွရင္ အားေမးလိုက္ေလသည္။
''ေဝ့.....အမိုးလွ....အိမ္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ လာရွာေသးလား....''
ထိုအခါ ထိုအေဒၚႀကီးဟာ လွမ္း၍ေအာ္ေျပာေလသည္။
''မလာပါဘူးေဟ.......သားလြန္းတို႔အိမ္ႀကီးျဖင့္ တိတ္ဆိတ္ေနတာဘဲ.....''
''ေအာ.....ဒါဆို ေက်းဇူးေနာ္ အမိုးလွ....ကြၽန္ေတာ္ အထဲဝင္ေတာ့မယ္....''
''ေအးေအး.....''
ထို႔ေနာက္လြန္းအား ၿခံဝန္းထဲသို႔ဝင္လာကာ အသံလာရာကိုနားစြံ႕ၾကည့္သည္။အသံသည္ လြန္းအိမ္နားနီးလာေလေလ ပို၍က်ယ္ေလာင္ေလေလပင္။ အိမ္နားေရာက္သည့္အခါတြင္ လြန္းအားလွမ္းေနသည့္ေျခလွမ္းမ်ားကိုရပ္လိုက္ေလသည္။အသံလာရာကိုလြန္းေနာက္ဆုံးတြင္ ေသခ်ာစြာသိလိုက္ေလသည္။အသံလာရာကာ အိမ္၏ေျမာက္ဘက္အစြန္ဆုံးအခန္းျဖစ္သည့္ လြန္း၏အခန္းထဲကပင္။
လြန္းသည္အခန္းအေပါက္ကိုဖြင့္လိုက္သည့္အခါ အသံမ်ားအားလုံးဟာ တိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။အခန္းထဲကိုလြန္းလိုက္ၾကည့္သည့္အခါ လြန္းသည္ သူ႕အခန္းထဲတြင္ရွိေနက်မဟုတ္သည့္အရာကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ထိုအရာသည္ ညကအိမ္မက္ထဲတြင္ သခၤါသူ႕အားေပးသည့္ သစ္ေစးသုတ္ထားသည့္ေသတၱာငယ္ေလးပင္။လြန္းသည္ထိုေသတၱာနားသြားကာ ေသတၱာအား ေသခ်ာကိုၾကည့္ေနကာ ညကအိမ့္မက္အား ျပန္အမွတ္ရသြားေလသည္။
YOU ARE READING
နှောင်းတရိပ်ရိပ် ချစ်ကျွမ်းဝင်
Fantasyဤဖန်တီးမှုသည် စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှုသာဖြစ်ပါသည်။ဤဖန်တီးမှုအတွင်းရှိ ဇာတ်ကောင်များ၊တည်နေရာများ၊နေရာဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ပုံများ စသည့်အရာတို့၏အမည်နာမ အားလုံးဟာ စိတ်ကူးယဥ်ဖန်တီးမှုသာဖြစ်ပါသည်။လက်တွေ့လောကတွင် တကယ်တမ်း တည်ရှိနေခြင်းမရှိပါ။အကယ်၍ အချို့အရာများသည်...
