Lisedeyken bilgisayar dersinde gizlice oynadığımız savaş oyununun internette bir fotoğrafını gördüm. Siyah ile birlikte oynuyorduk, ona fotoğrafı attım
-Bunu hatırladın mı?
-Bunu nerden buldun?
-Karşıma çıktı, her bilgisayar dersinde gizli gizli oynuyorduk , görünce aklıma o günler geldi
-Güzel günlerdi
Bu konuşmadan sonra sohbetimiz ilerdi, her gün birbirimizi aramaya başladık. Eskiye göre daha iyi anlaşıyorduk.
Bir sabah elinde orkide olan bir çiçekçi kapıya geldi, orkidenin kenarında bir not vardı.
'Bu gün hep gülümse' Siyah...
Bu aldığım ilk çiçekti ve çok güzeldi. Notta yazdığı gibi gün boyu gülümsememe sebep oldu. Hayatımda ilk defa bir erkekten kalbim kırılmadan, çıkarsızca hediye almıştım. Sadece mutlu olmam için gönderilmiş bir çiçek. Özür dilemek için gönderilen çiçeklerden nefret ederim. Öylesine verilen hediyeler bana daha anlamlı geliyor. Sen seversin diye alınan küçük bir çikolata, bir tane papatya...
Bir kırgınlığı ört pas etmek için harcanmamalı çiçekler, Siyah benim hakkımda bu ince detayı sanki biliyormuş gibi ansızın hediyeler gönderiyor, sürprizler yapıyor, gün içinde kısa da olsa bana zaman ayırıyor. Çalışırken mola verdiği anlarda bir kaç dakikalık bile olsa arıyor. Bana kendimi özel ve önemli hissettiriyor, Ders çalışırken motive edecek cümleler kuruyor. Bunaldığım anlarda bana devam edebilmem için destek veriyor.
Onun hayatıma girmesiyle birlikte her yeni günü daha çok sevmeye başladım. Tam da istediğim gibi hayallerim, hedeflerim, tatlı bir telaşım oldu.
Siyahın da hayatında bir şeyler değişmeye başladı, hiç gülmeyen yüzü artık gülüyordu, kahkaha atıyordu. İnsanlarla daha fazla sohbet ediyor, belki de ilk defa hayaller kuruyordu.
YOU ARE READING
Derine Gel
Non-FictionBana evimi kaybettiren dünyanın içinde aradım evimi, Dokunduğum gülleri kuruttum...
