Derine Gel

Yeni öğretmen

Müdür yardımcısı ani bir karar ile eski okula geri döndü. Yerine edebiyat hocası müdür yardımcısı olarak seçildi. Başka bir seçenek yoktu. Bu köye çok fazla öğretmen gelmiyordu. Aynı öğretmenler iki okul arasında sürekli gidip geliyorlardı.

Felsefe öğretmeni Metin Bey, beni yanına çağırarak okula yeni bir kadın öğretmen gelecek, ona okulu ve çevreyi gösterir misin diye sordu. Yüzünde hüzünlü bir ifade vardı.

-Hocam siz iyi misiniz? hasta mısınız iyi görünmüyorsunuz?

-iyiyim kızım, yorgunum sadece

Biz konuşurken bir kadın bize doğru geliyordu. Yeni öğretmen çok tatlı bir kadına benziyordu. Çok kibar konuşuyor hep gülümsüyordu.

-Sanırım rehberim sensin

-evet hocam, adım Bahar, hoş geldiniz

-Teşekkür ederim canım. Hadi birlikte gezelim, Köyde biraz dolaşalım, evin, okula yakın mı?

-evet, dolaştıktan sonra eve de gidelim, zaten yemek vakti birlikte öğle yemeği yiyebiliriz isterseniz?

Yeni öğretmen teklifimi kabul etti. Sohbet ederek geziyoruz

-Merak ettiğim bazı öğrenciler var, beni onların evine götürebilir misin?

-Tabii ki, 

Gittiğimiz tüm öğrencilerin bir ortak noktası vardı, hiç birinin ailesi yoktu veya problemliydi. İsimlerimizi ve adreslerimizi biliyor gibiydi, yeni öğretmen fazla mı meraklıydı yoksa bizimle fazla mı ilgiliydi anlayamıyordum. Gittiğimiz evleri fazla inceliyordu, çok fazla soru soruyordu. Amacını anlamak için ona daha dikkatli bakmaya başladım. Bizim eve geldiğimizde çok daha dikkatli bir şekilde incelediğini fark ettim. Dedem bizi gördü yanımıza geldi.

-Yeni öğretmenimiz, Köyü gezdirdim. Yemek yiyip okula döneceğiz

Yeni öğretmen herkesle tanıştı. Dedem ve anneannem ile aramın nasıl olduğunu, burada mutlu olup olmadığımı sordu. Odama baktı, bu hareketleri fazla ilginçti.

-Bu söz yüzüğün mü?

-Hayır öğretmenim, ben yüzük ve kolye takmayı çok seviyorum, bunu da bana küçük teyzem aldı. 

Sorduğu sorular artık beni rahatsız etmeye başladı. 

Sert bir ses tonuyla öğretmenin susması için;

-Artık yemek yiyelim vaktimiz azalıyor, dedim 

 Yemek yedikten sonra okula geri döndük. Felsefe öğretmeni Metin Bey beni tekrar yanına çağırdı ve neler yaptığımızı sordu.

Metin öğretmen hala stresli görünüyordu. Çok fazla sorgulamaya başladığım için artık gerçeği söylemek zorunda kaldı. Bana onun yeni öğretmen olmadığını, sosyal hizmetler görevlisi olduğunu söyledi. Başımdan aşağıya kaynar sular dökülüyordu. Yanlış bir şey söyleyebilirdim, çok mutsuzum diyebilirdim ve hiç bilmediğim bir yere götürülebilirdim. Bana yeni öğretmen diye yalan söylediniz, ben sabahtan beri onunla mı gezdim, soframıza oturdu o kadın bunu nasıl yaparsınız diye Metin öğretmene bağırıyordum. En sevdiğim ve saygı duyduğum öğretmenlerin en başında yer alıyordu. O artık görmek bile istemeyeceğim biri olmuştu, en çok buna üzülmüştüm. Ne zaman canım bir şeye sıkılsa onunla konuşuyordum. Bana her zaman en doğru fikirleri veriyordu. Benim için doğru bir rol modeldi fakat bu sefer büyük bir hata yapmıştı. Bana her zaman çok yardım sever biri olduğumu bu huyumu çok beğendiğini söylüyordu. Bugün bana yalan söyleyerek bu yönümü kullanmıştı. Ben gerçekten bir yabancıya yardım ettiğimi sanıyordum. Kalbim çok kırılmıştı, ona olan güvenimi yerle bir etmişti ve hala bana iyilik yapmaya çalıştığını sanıyordu. 

-Eğer istersen seni kabul edecekler

-Beni nereye götürecekler? onların bana ne faydası olacak?

-Daha iyi bir eğitim verecekler

-Ben burada zaten okuyabiliyorum buna ihtiyacım yok, lütfen bundan sonra, bana sormadan iyilik yapmaya çalışmayın, bu yaptığınız çok kötüydü.

Tüm günüm berbat olmuş bir halde son ders için sınıfa geri döndüm. Başıma geleceğini düşünmediğim her şey tek tek beni buluyordu. Zorluklarla yakalan baç oynuyor gibiydik ve ben sürekli yakalanıyordum. Hayatıma aynı şekilde devam ettim. Kimse beni yeni bir sürgüne mecbur edemezdi.