Derine Gel

Sahipsiz

Sınav sonuçlarımız açıklandı, tercihlerimizi yazdık. Dedemin hala bana karşı tavırları aynı. Üniversite kaydım için okula tek başıma gittim. Herkesin ailesi yanındaydı, çocuklarından daha stresli daha heyecanlılar. Bazıları dua ediyor bazıları çocukları Üniversite kazandığı için duygusallar. Çok kalabalık, bu kalabalığın içinde bana sıra gelir mi diye bir kenarda öylece duruyorum. Köyden bir abi beni gördü, okulda temizlik görevlisiymiş. Benimle gel seni arka kapıdan içeri sokacağım bu sırayı beklersen, bugün eve dönemezsin dedi.

Birlikte kaydımı yaptırdık, benim kim olduğumu soran görevlilere kardeşim diyordu. Daha önce köyde hiç sohbet bile etmemiştik. Allah tarafından gönderilmiş biri gibiydi. Beş dakika içinde tüm işlemler bitti. O kalabalığı seyretmek zorunda kalsaydım gerçekten çok üzülecektim. Birbirine sarılan aileleri görünce canım çok acımıştı.

Okulun etrafında yurtları tanıtan görevliler vardı. Bir görevlinin yanına giderek yurdu göstermesini istedim. Birkaç kişi daha gelince servise bindik ve gittik. Önce yakınlardaki bir yurda gittik. Görevli, burada kahvaltı yapalım yorulmuşsunuzdur dedi. Çaylarımızı içtik, ben yurdun önünde binaya bakarak dua etmeye başladım. Allah'ım beni yalnız hissettirmeyecek bir arkadaş nasip et, çok kalabalık olmasam da olur sadece bir tane iyi dostum olsun bana yeter. Arkamda bir baba kız varmış onları fark etmedim. Arkama döndüğümde bana bakıyorlardı. Elimi uzattım ve adımı söyledim. Tanıştık ve sohbet etmeye başladık. Onlarda İzmir'den geliyorlarmış, yakın semtlerde oturuyormuşuz. Yurda gittik ve kayıt için sıra bekliyoruz, bizi odaya çağırdılar, kıza tüm evrakları verdiler ama bana sadece gülümsüyorlar. Bir süre bekledikten sonra bana neden vermiyorsunuz dediğimde sen kardeşi değil misin dediler. Yaşımdan küçük göründüğüm için şaşırmışlardı. Benim de ön kayıt işlemlerim yapıldı, bir velin gelsin imza atması gerekiyor dediler. Okulu ve etrafı öğrenmek için çevrede biraz gezdim ve eve döndüm.

Veli imzası gerekiyormuş benimle gelebilir misiniz diye dedeme sordum. Teyzem, eşi ve Dedem beni yurda bırakmak için yanımda geldiler. Evden çıkarken tüm paramı valize saklamıştım, çantamdan biri alabilir diye düşündüm. Yurda geldik müdürün odasında kayıt işlemini tamamlıyoruz. Üç yüz TL ödeme yapmanız gerekiyor dedi. Teyzem senin paran vardı getir dedi, tüm parayı valize koydum biraz bekleyin dedim ve arabaya gittim. Acele ettiğim için parayı bulamadım, valizi tamamen açarsam toplayıp odaya götürmem zaman alacağı için Müdürün odasına tekrar gittim. Şimdi bulamadım birazdan getireceğim derken Teyzemin eşi 300 TL'yi verdi. Teyzemin yüzü asıldı, beni bir anda bırakıp gittiler. Sokağa atılan bir köpek gibiydim. İmza atılır atılmaz kaçar gibi gittiler. Herkesin ailesi akşama kadar yanında duruyorken ben kendi kendime vakit geçirmeye çalışıyordum. Tüm kızlar ağlıyordu, bana bakıp sen ne kadar rahatsın hiç üzülmüyor musun? dediler. İçimden, geldiğim yerden farkı yok ki dedim. Evde de odamdaydım, yalnızdım, burası da aynı Dedemin evi gibi. -Burada aile dır dırı yok daha güzel neden üzüleyim diyerek gülüp geçtim ama aslında bende üzülüyordum.

Akşam olduğunda Teyzem beni aradı

-Sen paranı ne yaptın?

-Valize koydum bulamadım dedim ya

-Utanmıyor musun eniştene para ödetmeye, ne aldın doğru söyle?

-Bir şey almadım valizin içinde duruyor

-Sen ne kullanıyorsun, o kadar para nereye gitti?

-Saçmalama Teyze valizde para, orada mı açacaktım valizimi, ben mi istedim sizden para ödeminizi?

Telefonu kapattı, gördüğü dizilerden etkilenip benim daha üniversiteye adım atmadan madde bağımlısı olduğumu iddia ediyordu. Üniversiteye başlayan herkesin bu kadar kolay yoldan çıkacağını düşünmesi utanç vericiydi. O bugünü unutacaktı ama ben bana attığı bu suçu asla unutmayacaktım. O akşam, onun için dua ettim, sesiyle, gülüşüyle, yüzüyle ve tüm huylarıyla bana benzeyen bir kızın olsun asla beni unutma, kızına her baktığında beni gör. Canımı o kadar yakmıştı ki çok geçmeden duam kabul olmuştu. Bir süre sonra hamile olduğunu öğrendim ve bir kızı olacaktı.

Yeni hayatımın ilk günü sayesinde kötü başlamıştı. Neden beni kimse tanımıyor diye düşündüm. Neden görmek istemiyorlar?