Progeny #2: Crashing Into You

Chapter 21

Fake

My lips are numb due to his deep kisses that I willingly accepted. I wonder if my breast would feel the same now that all his attention are over there.

I continously bitten my lips to avoid myself from making a sound. My top are now hanging on shoulder. Every button are free, giving Asael an access to see my upper body. I didn't wear a bra because I thought I'll only be sleeping now. But does it matter? Kung aalisin niya rin iyon sa akin?

Dinala ko ang kamay sa aking bibig para kagatin iyon, pinipigilan ang testamento ng sensasyong ibinibigay ng labi at kamay niya sa dibdib ko.

I felt his tongue encircling on my taut and what more is he bit it softly that earned a gasp not from my lips but from my body.

"Goodness..." I mumbled helplessly.

Umabot ang kilabot sa buong katawan ko nang maramdaman ang paglalakbay ng kamay niya sa aking pang-upo hanggang sa hita ko.

"Can I take this off?"

Right after he asked that, I felt his lips giving me butterfly kisses under my breast down to my bellybutton.

I unconsiously opened my legs wider. That gave him a signal.

He licked my abdomen, sweet kisses were planted there that I almost didn't feel my shorts coming off together with my damn panties.

I trembled when I felt his breath lacing my damn exposed part.

"Asael..." I let out a deep breathy moan.

Nangingig agad ang katawan ko nang maramdaman ang daliri niyang pumasada sa gitna ko. I thought that was it but when his tongue did the same action, I lost my control over my hands.

"El... El..." I called out to him, hands gripping his hair badly.

He chuckled.

He inserted one finger inside me, I started gasping for air. Abot-abot ang kabang nararamdaman ko. Magkahalong sakit ang hatid noon at sensasyon nang gumawa ito ng kakaibang ritmo sa akin.

His finger moves in and out in smooth motion. I opened my eyes wider, imagining that the pleasure will continue building up. He inserted another finger, my fingers clutching his hair.

Hindi ko marinig ang sarili ko sa bawat kiwal ng katawan ko. Pero hindi roon natatapos ang pagpapaligaya ni Asael sa makamundong pagnanasang binubuksan niya sa akin.

His tongue carefully graced my swollen folds. My eyes couldn't focus whether to flutter, widen or shut off when his tongue did a circular motion, his fingers delving in and out of me.

"God... Oh!"

My abdomen constricted when I realized something was brewing inside me. The more Asael goes deep and fast with his activity, the more the storm goes wild inside me.

"I t-think I'll pee..." I murmured just enough for my strength.

"Palabasin mo lang," aniya na halos hindi ko rin maintindihan dahil mas bumilis ang daliri niya sa akin.

Pabaling-baling ang ulo ko, hindi malaman kung hahayaan ang kung ano man sa loob ko na makawala sa akin o pipigilan iyon. But maybe, right now, I don't have a control on my body. Asael and his doing does.

Pakiramdam ko, basang-basa ako. I loaded lots of liquid but Asael brushed all of them off with his damn tongue.

Nang tumayo siya, nanlalabo ang paningin ko sa nararamdaman. He took of his shirt and pants. All his muscles were in good shape. I saw them before but now, I feel like they literally became more precise.

I shut my eyes off when he took off his last piece of clothes. I heard his dangerous chuckles before I felt him kissing my neck again, urging me to turn on for the second time.

Binubuhay niya ang kamamatay lang na init sa katawan ko. Asael is good that even just for a minute, he did that and he aroused me more when I felt that steel like part of his body brushing my skin.

I swallowed hard when I felt that on my hole, entering me like a soldier down for a damn fight in a cave.

My eyes widened when the pain started seeping into my system.

"El!" nahihintakutang tawag ko sa kaniya. "My god, it hurts pala!"

I wanted to cry, my eyes watered because of the pain.

I heard his cusses.

"Let me kiss you..." bulong niya, ang mga mata ay nalalango na sa sensasyon, ang leeg at tenga ay namumula sa pagpipigil.

He didn't enter me yet. Umpisa pa lang pero bakit ang sakit?

"It's big, Asael. Y-you're big! It hurts!" I stifled a cry.

He offered me kisses, distracting me from it but my mind already focused on his member entering me. I braced myself for another pain and when he entered me fully, I really sobbed.

Hinampas ko ang balikat niya para lang makaganti sa sakit.

Dinama ko iyon sa ilang pagbawi niya ng sarili at pagbabalik sa akin bago ko pa maramdaman ang kung anong kiliting nakikipag-unahan sa sakit na nararamdaman ko.

Nawala na ang konsentrasyon ko nang hilahin ni Asael ang dalawang binti ko at ipinulupot sa kaniyang baywang. Halos ayaw niyag magkalayo ang katawan namin pero ayaw niya rin manatiling magkadikit iyon kaya't itinutulak ang sarili at kakabigin ulit.

I know I'm all sweaty right now. Namumungay ang mata ko habang pinagmamasdan siya. His eyes are clouded with lust and anger, mine are just heavy to even think of what exactly we're doing. I only care because of pleasure.

"Oh, El! F-faster..." I whispered breathily.

He did what I told him, he pumped more murderously now.

"I'm coming- tangina!"

Umaalog ang katawan ko sa rahas ng paglabas-masok niya sa akin. Nagsimulang manginig ang katawan ko, ang mata ay nawalan ng kontrol, hindi ko alam kung pipikit ako, hihinga muna, o manlulupaypay dahil ang aking lakas ay tumatakas na sa akin.

Ramdam ko ang pagputok ng likido sa parteng iyon ng katawan ko at hindi pa man nakakaahon doon, sumabog ang init sa loob ko na ikinasinghap ko.

Matagal bago ko naramdaman ang pagtatapos noon at nang mangyari nga, bumagsak si Asael sa tabi ko at niyakap ako para sumubsob sa aking leeg. Ramdam ko ang mararahas niyang paghinga.

"Hindi tayo maghihiwalay," paos ang boses na wika niya. "Hindi ako pumapayag, Hope."

Kumirot ang dibdib ko roon.

"Paano sila Mommy?"

He stayed silent for seconds before he answered me.

"Masaya naman sila na nandiyan ka, 'di ba?"

I grimaced at that.

"But I can't just hide you, right? Kailangan makilala ka nila kung mananatili kang boyfriend ko, Asael. Of course they will still meet you and obviously," naiinis na sambit ko.

He inhaled my scent. Pumikit ulit ako para damhin ang init na hatid niya sa akin.

"Magpahinga muna tayo," natatalo niyang suhestiyon.

I wanted to roll my eyes because I know that's not what he wants. I can still feel his hard shaft on my side. I didn't speak. Hindi ko pa kaya. Masakit pa.

Hindi ko namalayang nakatulog ako noon. Nagising na lamang ako na maayos na ang pwesto ko sa kama at nabihisan. Hindi na rin malagkit ang ibabang parte ng katawan ko. He fixed me, probably.

Dama ko ang hapdi sa aking pang-ibabang bahagi ng katawan na para bang nakahiwalay ang aking baywang. This is the consequences of what we did. Pinakiramdaman ko ang sarili. Wala akong maapuhap na pagsisisi o panghihinayang.

I love Asael. Oo, hindi ko pa nasasabi sa kaniya iyon, magkarelasyon kami pero walang nakatanggap ng ganoong salita sa isa't-isa. Pero sa pakikiusap niya sa akin kagabi, sa pagtanggap niyang hindi makikilala ang magulang para lang manatili akong kaniya, alam kong iyon din ang nararamdaman niya sa akin. Pero wala ni isa sa amin ang may lakas ng loob magsabi noon.

I pouted. I won't tell him that. Inamin ko na noon na gusto ko siya, hindi ba? I want him to be the first one to tell me that.

The next day, nagpaalam kami kay Don Rivero na uuwi muna dahil may pasok ako at biglang tinawagan.

Asael was the one who drove for me. We ate and slept for an hour before I left for work.

Napakarami ngang bisita pero wala naman akong magagawa at hindi pwedeng tumanggi. Naiisip ko tuloy kung titigil na ba ako sa pagtatrabaho rito at manatili na lamang sa bahay ni Ate Jess para makasama si Asael.

That sounds off to me but I am thinking this because sa halip na magkasama kami ni Asael ngayon, narito ako.

"Here's your order, Sir."

Nakangiti ako habang isini-serve ang order nila.

"Napakaganda mo, hija," ani isang may katandaang lalaki na nakasalamin.

"Thank you, Sir!" malumanay na sa sagot ko.

"Where do you live, hija? Do you live here?" another old man asked.

I shook my head.

"No, Sir. I live in the City. I only work here."

They smiled more.

"You have a boyfriend? Such a pretty girl like you should have one," the first man said.

I only smiled at that dahil dumating na ang isa ko pang kasama. Nag-order sila nang marami kaya dalawa kaming nagdala.

"Enjoy your meal, Sir!"

They nodded triumphantly.

"Of course, we will!"

Nakangisi sila sa isa't-isa kaya naman nang tumalikod ako, hindi na ako nakabalik pa sa gawi na iyon. I feel like they're good persons but my guts don't want to be with them. Noong huli na lamang ako nakalapit para ibigay ang kanilang bill.

"This tip is for you, hija. I hope to see you again," ani pangalawang lalaki.

"Thank you, Sir!" I still smile politely.

He nodded happily.

"Call me Tito Ben." Iniumang niya ang kaniyang kamay.

Dahil isa sa sinabi sa amin na maging marespeto at mabait sa customer, tinanggap ko iyon.

"Phely, Sir," magalang kong pakilala.

"And he is Nardz. He's a Filipino too but he doesn't know how to speak that language."

Binalingan ko ang lalaki, nakatingin ito sa akin nang mariin at nang ngumiti, medyo nakaramdam ako ng takot. But of course, I didn't show him that. I smiled continuously.

"Nice meeting you, Sir Nardz."

Nang makaalis na sila, I took all the plates. Nakasalubong ko si Andrei.

"Mukhang type ka noong mga iyon, ah?" biro niya.

Nailing naman ako.

"Mababait lang siguro."

"Naku, Phely, hindi lahat mababait. Kapag bumalik iyan at ikaw pa rin ang ni-request, alam mo na. Type ka noon."

Hindi ko naman pinansin iyon. His words didn't matter not until that Nardz and Ben came here again for three times and they asked for me to serve them. Ang kaibahan lang, hindi na silang dalawa lang ang naroon. May ilang nasa thirty na rin ang edad o 'di kaya ay mas bata lang ako ng dalawang taon. Nagpakilala rin ang mga iyon sa akin.

"Sabi sa iyo, e," ani Andrei nang kababalik ko lang matapos ayusin ang mga pinag-iwanan noon.

"Bakit?" si Ate Joy.

Tinuro ako ni Andrei.

"Hindi ba kapag laging nire-request ng bisita ang isang waitress ay type nila iyon?" Ngumisi siya lalo.

Ate Joy nodded.

"Sanayan lang iyan, Hope. May tip ka niya for sure!"

True to what he said, may tip naman nga ako. Hindi ko nga lang binubuksan iyon at inilalagay sa tip box dahil hindi ko iyon kailangan. O 'di kaya naman ay ibinibigay sa sino man ang narinig kong short. This time, si Mellet iyon.

"Bakit ba kasi mali napindot mo?" tanong ng isang bagong kasamahan namin.

"Nagmamadali kasi iyong babae. Masyadong maarte at maldita kahit sinabi kong sandali," si Mellet.

Because of that, lumapit ako sa kaniya habang kinukuha ang tip na naipon ko sa aking apron.

"Mellet..." tawag ko.

Kapwa nila ako nilingon.

"Ito tip ko, o. Para hindi ka mabawasan sa sweldo," sambit ko.

Nanlaki ang mata niya at tumayo sa kinauupuan.

"Hala, Phely! Sigurado ka ba? Baka kapusin ka?" nag-aalalang tanong niya.

I shook my head.

"Hindi, promise. Ayos lang," sabi ko.

Para hindi na siya mahiya, isinuksok ko ang pera sa kaniyang apron.

"Huwag ka nang mag-alala, hmm?"

I smiled at her and turned my back. Para naman hindi na ito makatanggi.

Nagtungo ako sa may locker at kinuha ang cellphone ko. Pagkatapos noon, sa cafe naman ako para makabili ng makakain.

I was busy eating because my break is one hour. I received a message from my cousin.

Ate Cel:

Guys, this is a group message and you wouldn't believe it! I saw someone who looked exactly like Tarian, Max and Eros! But I'm pretty sure that's not them because he dressed differently. Message me back if you want to know more!

Normally, I would laugh at Ate Cel's gossips and the way she tells us but now, I know what she is talking about, my heart thumped rapidly.

Sinapo ko ang dibdib ko sa sakit noon dahil sa kabang rumaragasa sa akin. Ate Cel saw Asael?! I'm pretty sure it's Asael!

Dali-dali kong binuksan ang group chat namin. Doon, napakahaba na ng usapan pero tumigil ako sa isang larawan.

I zoomed it and my heart became more crazy as I stared at Asael's face. Naglalakad ito at seryoso ang mukha pero nahagip ng camera ni Ate Cel sa picture niya.

I browse more.

Ate Cel:

No! I even show this picture to the three. Hindi sila iyan dahil nasa iisang party kami.

Iope: Huh? So, paano iyon? Paano ang gagawin? Hahanapin?

Isy: Baka idol lang ang tatlo kaya nagpaayos ng mukha?

Brennan: Maybe. Posible din iyon. Mukha namang mayaman, 'di ba?

There are alot of comments but I looked for Kuya Tarian's reply.

Tarian Roze: I asked Dilay. She will investigate.

I gripped my phone hard. I bit my nails.

Isy: Nasaan si Allen?

Tarian Roze: Busy.

Umangat na ang chats at natabunan ang usapan na iyon ng biruan pero hindi mawala ang kaba ko. They have an idea about Asael now. Surely, this won't last. Ate Dilay has a lot of men and if she wants to know who's Asael, she can find out immediately.

I dialed Asael's number to tell him that. Naiiyak na akong muli pero bago ko pa mapindot ang "call" button, tinawag na ako ng iba.

"Phely!"

I looked at who is that and saw Mellet. May inaabot siya sa akin.

Tulala ako at hindi maintindihan kung ano ang aking uunahin. She is all smile.

"May sulat para sa iyo. Nakasama sa pera," aniya.

Nanginginig ang kamay ko. Maybe she saw the horrified look on my face that she got curious.

"Ayos ka lang ba? Masama ba ang pakiramdam mo?"

I swallowed hard, not knowing if I should answer that or not.

Sa huli, ibinaba ko ang cellphone at tinanggap ang sulat.

"Wala... uh... maparas lang ang nakain ko," sambit ko at binulatlat na ang papel.

Para akong tinapunan ng malamig na tubig nang mabasa ang sulat doon.

"Okay. Maiiwan na kita," ani Mellet na hindi na rumehistro sa utak ko dahil natuon na sa hawak.

It was another piece of paper that contains a different agenda now, unlike before.

Anak kita. Akin ka. Kukunin kita. Malapit na.

Sa baba noon ay nakasulat ang dalawang letra. "L.D"

Bukod sa lukot ang papel. Mukhang marumi iyon at miski ang pagkakasulat ay hindi maayos. Binaligtad ko iyon nang may mapansin.

Hillary Ophelia Del Rico was written there, in bold letters with blood and shattered black tint. Makapal ang papel pero nagsusumigaw ito ng dumi na tila alikabok na natuyo.

Mapupuno na sana ng katanungan ang isip ko nang may mapansin. May tila fingerprint doon.

I promptly took a picture of that and sent it to Ate Dilay's email. Naghihintay ako ng kasagutan ng ilang minuto. Tumayo ako nang wala pa at handa ng itapon ang pinagkainan ko nang makatanggap ng tugon sa pinsan.

Binuksan ko kaagad iyon at tumambad sa akin ang mensahe.

Dilay Del Rico:

May technology kami na kaya. I tried searching for that kind at may isang kapareha. Babaeng tatlong buwan ng nawawala. Where did you get that, Hope? We're investigating missing persons right now. We need it. Can we have it?

Hindi pa man ako tapos basahin iyon nang tumunog ang group chat at pumasok ang mensaheng galing din kay Ate Dilay, sagot sa usapan kanina tungkol kay Asael.

Dilay: I pulled some strings. Ezio Vistas is the only name I found in the government system. Living in Brazil.

Dilay: I will dig more. His information looks fake. I'll inform you when I get good news.

Ezio Vistas? Is that Asael too? Then why is his name not registered at all? Ano ang ibig sabihin ni Ate Dilay na peke lang iyon? Cover up lang ba iyon ni Asael para hindi siya makilala? Kaya ba...wala sa amin ang nakaalam sa existence niya?

Nervousness, worries, fear and confusion crept all inside me and mixed up. Nawalan ng lakas ang kamay ko kaya't nabitawan ang cellphone. Kasabay nang paglingon ng iba sa gawi ko ay siyang pagkawala rin ng aking malay.