5.

130 9 7
                                    

Audrey's Pov

“Sir, I'm really sorry. I swear hindi na po talaga mauulit.” I began and sat in front of him.

“Pang ilang beses mo na 'yang sinasabi pero lagi kapa ring nalelate, Ms. Partlow.” napapailing na lang si Sir habang tinitignan records ko.

“Traffi—”

“If traffic yung irarason mo, maraming paraan para maiwasan yun. Look oh limang beses ka nang hindi nakaka-attend ng class ko.” pinakita ni Sir. Pablo yung attendance record ko at tama nga siya.

“Last chance please.” kulang na lang talaga lumuhod ako eh. Aminado naman ako na lagi akong late nagigising at minsan traffic talaga.

“Community service for 5 days. After class, do your responsibilities here at school for 5 hours. I think enough na rin yun para matuto ka.” Sir. Pablo said as he leaned his back against the chair and stared at me.

“For 5 hours?”

“Yes. May reklamo ka, Ms. Partlow?” tanong niya saakin.

As if may iba pa akong choice? Baka kapag umangal ako sa grade niya ako bawian.

“Wala po.”

“Good. Magstart ka bukas and as for today, may ipapagawa muna ako sayo since you didn't attend my class earlier.” kinuha ni Sir yung box sa ilalim ng mesa niya at inabot saakin.

“Ano pong gagawin ko rito?” I asked and took the box from Sir. Pablo.

“Pagsamahin mo yung mga papers by section. You can do it in the library and once you're done, bring it back here.” sagot ni Sir at pinakita yung extra key niya saakin just in case na wala pa siya sa office.

“Noted, Sir.” after our conversation, I went out and saw Bada, leaning against the wall and had her arms crossed.

“Are you done?” her eyes shifted to me and she immediately put a smile on her face.

“Bakit kapa nandito?” naiirita kong tanong sakanya at naunang naglakad.

“Hinihintay ka. Oh bakit ang sungit mo? Don't tell me nasermunan ka ni Sir?” Bada chuckled.

“Shut up.”

“Para saan 'yang dala mo?” tanong niya nang makita niya yung bitbit ko at kinuha ito sa mga kamay ko.

“Give it back to me!!” para kaming aso't pusa na pinag-aagawan yung box at bawat students na madaanan namin, pinagtitinginan kami.

In the end, I let her to carry it and she even accompanied me to the library. Ang weird niya talaga pero okay na rin kasi hindi siya bored kasama.

“Hintayin mo ako ha? I need to attend our meeting and I'll be back to help you.” Bada said, placing the box on the table.

“Do whatever you want.” sagot ko at sinimulan na yung trabaho ko para makauwi na agad.

“Basta wait for me.” pahabol niya bago tuluyang umalis.

May iilan pang students sa loob ng library at medyo maingay sila since wala yung bantay. Instead of calling them out for making noises, I just put my airpods and listen to music. I keep myself busy and only focus on what I'm doing.


Time has passed, I was already halfway. My back hurts and I'm kinda starving too. I want to go out but I also don't want to waste my time and finish this as soon as possible.

“Mamaya na lang ako kakain.” bulong ko sa sarili ko at ipinagpatuloy yung ginagawa ko.

As I continued my work, someone handed me a food and drinks. I looked up to see who the person is and it's no other than Bada.

A Love To Remember Where stories live. Discover now