Kabiguan Ng Manunulat

Walang Kwentang Paksa

Muli kong pinagtagpo ang magkatipang lapis at papel

Upang magkaniig muli't magsilang ng tula

Di sadyang ang umuha ay demonyo o anghel

Di batid ang kanyang kulay mapaitim, puti man o pula

Mabatid ninyo sana ang binunga nitong isip

Kalalimang ang pinag-ugatan ay aking puso

Ipapasilip sa inyo kung paano ako managinip

Upang sa aking bangungut kayo'y makilukso

Mga samu't saring boses na bumubulong

Kaluluwang pagal na sa paghahanap

Walang magawa kundi makisakay pasulong

Ang katawang pagod na sa pagpapanggap

Aray ko! ano ba itong pumasok na paksa

Paksang gasgas na sa kakaulit

Di ba sya nagsasawang kumapit na linta

Pagsipsip nya sa tinta ko'y kanyang sinusulit

Di ba mas magandang magsupling ng biyaya

Magbigay pagasa sa mga nalilito

Magpunla ng bahag-hari sa isipan ng bata

Hindi ang takutin sila, sabihing nasa paligid ang multo

Kaya mag-iiwan na lang ako ng payong kapatid

Upang di kayo mabasa ng ulang lumunod sa akin

H'wag bagtasin dinaanan kong noon na sa ngayo'y sa'kiy naghatid

Nang di mapaslang ang pangarap, tamang landas ay tahakin

Makontento sa mga bagay na hawak ng mundo

Tanggapin ang pagtatapus ay nakaukit na sa mga ulap

Yakapin ang mga paniniwalang ipinunla sa inyo

At h'wag nang piliting mag-apuhap

Dahil wala, walang nandito

Kundi kalungkuta't kasawian

Masaya sa umpisa ang kumalag sa kadena ng mga anito

Ngunit sa dulo nito'y walang katapusang kabiguan

Hay! ito ang pinakamahirap na bahagi ng pasusulat

Na marami ka pang gustong sabihin ngunit tama na

Ito yung tipong paglaglag ng nasa sinapupunan ng papel

Dahil ang kabuluhan ng tulang maisisilang ay wala

Written: June 29, 2015

Mysterious Aries