8 (Zawgyi)

930 25 1
                                    

တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနသည္။ ညာဘက္လက္မွ စီးကရက္မီးစေၾကာင့္ရရွိခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာကေကာ၊ သူမရဲ႕နွလုံးသားေနရာကေနပါ။

" ဒီကေလးနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ ငါဘာ့ေၾကာင့္မ်ား စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ျပင္းထန္ေနရတာလဲ "

တကယ္လည္းဟုတ္သည္။ သက္လႊာနဲ႔ပတ္သတ္လ်ွင္ သူရဲ႕စိတ္က အထိအခိုက္မခံနိုင္ေအာင္ကို ျဖစ္ေနသည္ေလ။

" တကယ္ေတာ့ ငါ့ေၾကာင့္ပဲ။ ငါ့ေၾကာင့္သက္လႊာ အတုယူမွားတာ။ ေနာက္အဲ့လိုမျဖစ္ရေအာင္ ငါစီးကရက္ျဖတ္မွပဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္ "

သိမ္ေမြ႕ထည္သည္ သူမရဲ႕ဘဝအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာထြက္ေပါက္ျဖစ္တဲ့ စီးကရက္ကို သက္လႊာအား လမ္းမွားမေရာက္ေစလိုေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းအတြက္ေၾကာင့္နဲ႔ အၿပီးတိုင္စြန္႔ပစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ထိုညက ရရွိခဲ့သည့္ လက္ဖဝါးႏုႏုမွ အပူေလာင္ထားတဲ့ဒဏ္ရာကိုလည္း ေဆးမထည့္ပဲ ဒီအတိုင္းသာထားခဲ့၏။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ မနက္စာ စားပြဲဝိုင္း၌ သိမ္ေမြ႕ထည္တစ္ေယာက္ ညာဘက္လက္ကို အသုံးမျပဳနိုင္ေတာ့ေပ။ လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ ဇြန္းနဲ႔ခက္ရင္းကို ကိုင္စားရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘယ္လက္ကိုသာ အသုံးျပဳ၍ ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းတည္းျဖင့္ မနက္စာစား၏။

" သမီး .. ညာဘက္လက္က ဘာျဖစ္ထားလို႔လဲ ? "

" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေဒၚေဒၚျမ "

ေဘးကေနၿပီး ေဒၚေဒၚျမက ေမးေတာ့ သိမ္ေမြ႕ထည္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဟုသာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း မနက္စာထမင္းဝိုင္မွာ အတူရွိေနတဲ့ သက္လႊာကေတာ့ အေျခအေနအမွန္ကို သိေန၏။ ခါတိုင္းေန႔မနက္ခင္းေတြဆိုလ်ွင္ သက္လႊာရဲ႕ ပန္းကန္ထဲကို ဟိုမုန္႔ထည့္ေပးလိုက္ ဒီမုန္႔ထည့္ေပးလိုက္ အၿမဲလုပ္ေပးတတ္သည့္ သိမ္ေမြ႕ထည္ဟာ ယေန႔ေတာ့ မ်က္နွာထားတည္တည္ျဖင့္သာ ၿငိမ္သက္လို႔ေနသည္။

ယခုလိုက်ျပန္ေတာ့လည္း သက္လႊာရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေနရတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ကို ဟိုက စိတ္ဆိုးေနေသးတယ္လို႔ထင္ၿပီး မနက္စာကို ခပ္ျမန္ျမန္သာစား၍ ထရပ္လိုက္၏။

ElegantWhere stories live. Discover now