လေပြေညှင်းလေးတိုးဝှေ့ခဲ့သော အချစ်ပန်း

လေပြေညှင်းလေး တိုးဝှေ့ခဲ့သော အချစ်ပန်း - ၂

လေပြေညှင်းလေး တိုးဝှေ့ခဲ့သော အချစ်ပန်း - ၂

"ဒုဥက္ကဌလာပါပြီ"
မီတင်ခန်းရဲ့တံခါးဝမှ အစောင့်တစ်ယောက်အသံကြောင့် အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ မန်နေရာဂျာအပါဝင် မော်ဒယ်လ်၃ယောက် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားလေသည်။
လျင်မြန်နဲ့နှုန်းနဲ့ ထည်ဝါခန့်ငြားတဲ့ပုံရိပ်တခုက မီတင်ခန်းရဲ့ရှေ့ဆုံးထိုင်ခုမှာနေရာယူပြီးဖြစ်သည်။
အချစ်ပန်း တွေးမိတာက
" ဒီလူက နတ်ဘုရားတွေထုဆစ်ထားသလိုပဲ ချောမောလိုက်တာ။ ငေးရတာ မျက်တောင်တောင် မခတ်ချင်တော့ဘူး"
သူမလိုပဲ ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်လည်း ငေးနေမှာ အသေအချာပါပဲ။
ပြီးတော့ ဒီလူ့ရဲ့အသံက ဩဇာပါသည် မကျယ်လွန်းတဲ့အသံက ဘေးကလူတွေနားထောင်ချင်လောက်အောင် စွဲဆောင်မှုရှိလေ၏။
" အားလုံးကို ထရိန်နင်ကာလမှာ အသေချာကြိုးစားဖို့တိုက်တွန်းချင်ပါတယ်။ ပင်ပန်းရတယ်ဆိုပေမယ့် ပင်ပန်းတာနဲ့ထိုက်တဲ့အောင်မြင်မှုမျိုးရအောင် The Universeကပံ့ပိုးပေးမှာပါ"
သူမတို့နဲ့မိတ်ဆက်ပြောဆိုပြီးတာနဲ့ ဒုဥက္ကဌ အနန္တနဲ့ သူရဲ့အတွင်းရေးမှူးတို့ကထွက်သွားပြန်သည်။
ထရိန်နင်ကာလအတွင်း Body buildingလုပ်ရတာ အခက်ဆုံးဖြစ်သည်။ အစားအသောက်မက်သော အချစ်ပန်းမှာ ရှောင်ရတာတွေများလွန်းလို့စိတ်ညစ်ချင်နေရသည်။ ကြိုးစားရသည်နှင့်တန်စွာ သုံးလအတွင်းမှာတော့ ခန္ဓာကိုယ်ပုံစံတော်တော်လေးလှလာပါသည်။ ကျန်သည့်အချိန်တွေတော့ လမ်းလျှောက်တာနဲ့ ဖက်ရှင်တွေအကြောင်းလေ့လာကြရသည်။ အချစ်ပန်း၊ အော်ဒိုရာနဲ့ ဝိုင်း တို့သုံးယောက်လည်း ညီမတွေသူငယ်ချင်းတွေလို ခင်မင်သွားကြသည်။ အော်ဒိုရာနဲ့ဝိုင်းတို့ရဲ့မိသားစုက အသင့်အတင့်ချမ်းသာသော မိသားစုတွေဖြစ်တာကြောင့် အားချိန်တွေ သူတို့အိမ်ကလာခေါ်သွားတတ်ပါ၏။ အချစ်ပန်းတော့ မမဆီပြန်ချင်ပေမယ့် လမ်းခရီးစားရိတ်များတာရော၊ ဟိုမှာ မမဆီမှာကပ်မစားချင်တော့တာရောကြောင့် မပြန်ဖြစ်ပေ။ မမဆီကိုတော့ အားချိန်တွေ ဗွီဒီယိုကောခေါ်ပြီး အလွမ်းဖြေလေ့ရှိသည်။ ဒီနေ့လဲ အားချိန်ဖြစ်တာကြောင့် အိပ်ယာထဲမှာပဲ ဖက်ရှင်အကြောင်းနဲ့ Catwalkလမ်းလျှောက်နေတဲ့ ဗွီဒီယိုတွေကြည့်နေရင်း အချိန်ဖြုန်းလိုက်လေ၏။ မခေါ်စဖူး ဖုန်းခေါ်လာသော ကြီးမြင့်ကြောင့် အချစ်ပန်း အနည်းငယ်တော့ အံဩရပါသည်။ ဖုန်းကို ကိုင်းလိုက်ရင်း
"ဟလို ကြီးမြင့်"
" အချစ်ပန်းလား ကြီးမြင့်ပါ"
"ကြီးမြင့်ဖုန်းကိုမှတ်ထားပါတယ် မမဆီ ခေါ်လို့မရရင် ကြီးမြင့်ကိုခေါ်လို့ရအောင်လို့လေ"
" ဟုတ်လား ကြီးမြင့်ပြောစရာရှိလို့ အချစ်ပန်း"
" ဟုတ်ကဲ့ ကြီးမြင့်ပြောပါ"
" မိုးသွန်းလေ........................."
ဆက်မပြောပဲ တိတ်ဆိတ်သွားသော ကြီးမြင့်ကြောင့် အချစ်ပန်းစိုးရိမ်သွားသည်။
" မမ ဘာြဖစ်လို့လဲ ကြီးမြင့်"
ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ကြီးမြင့်ရဲ့အဖြေကိုစောင့်နေလိုက်၏။ မမ မိုးသွန်းက မွေးရာပါနှလုံးရောဂါကြောင့် ခဏခဏဖျားတတ်သည်မှာ ပုံမှန်လိုဖြစ်နေလေပြီ။ ဂေဟာမှာတုန်းကအလှူရှင်တွေရှိတာကြောင့် ဆေးခန်း ဆေးရုံကိုပုံမှန်ပြ နိုင်ပေမယ့် ဂေဟာမှထွက်အပြီးမှာတော့ ပြဖြစ်မယ်မထင်ပါ။ နှလုံးရောဂါဆေးတွေက ဈေးကြီးလွန်းသလို ပိုးမွှေးသလိုလူကိုသေချာဂရုစိုက်နိုင်မှ သက်သာသည်။ အချစ်ပန်း ပိုက်ဆံရှာချင်တာလည်း မမကို နှလုံးအစားထိုးကုသပေးချင်တာလဲ အပါအဝင်ပါ။ မမသိရင် စိတ်မကောင်းဖြစ်မှာကြောင့် မပြောပေမယ့် အချစ်ပန်းရဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ တစ်ဦးတည်းသောမိသားစုလိုဖြစ်နေတာမို့ သက်သောင့်သက်သာဘဝမှာနေစေချင်ပြီး ရောဂါလည်းသက်သာပျောက်ကင်းစေချင်သည်။ မမ မိုးသွန်းက အချစ်ပန်းအတွက်အရမ်းစဉ်းစားပေးလွန်းသည် နေစရာပေးတဲ့အပြင် သူမကျောင်းတက်ဖို့ပါ ရောဂါကိုမမှုပဲအလုပ်တွေအသားကုန်လုပ်ပြီး ကျောင်းစားရိတ်စုပေးနေမှန်း အချစ်ပန်းသိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ အခုလဲ ရောဂါပြန်ထနေပြီထင်သည်။ စက္ကန့်၃၀လောက်အကြာမှာတော့ ကြီးမြင့်ရဲ့စကားသံကိုကြားလိုက်ရသည်။
"မိုးသွန်း နှလုံးဖောက်ပြီးဆေးရုံရောက်နေတာခုထိပြန်သတိမရလာသေးဘူး"
" ဟင် ဟုတ်လား ကြီးမြင့် ဘယ်အချိန်ဖြစ်သွားတာလဲ"
'၃ရက်လောက်ရှိပြီ ဆေးရုံပေါ်မှာ"
"ချစ်ပန်းကိုဘာလို့ အစထဲကမပြောတာလဲ"
' စိတ်မပူစေချင်လို့ပါ အချစ်ပန်းထွက်သွားပြီးထဲက မိုးသွန်းက သူ့ကိုနောက်ဆံမတင်းမှာစိုးရိမ်နေတာလေ၊ ကြီးမြင့်တို့လဲ သတိပြန်ရလာနိုးနိုးစောင့်နေတာ၊ ခုထိသတိမရလာသေးတဲ့အပြင် ဒေါက်တာတွေကလည်း စိုးရိမ်ရတဲ့လို့ပြောနေလို့လေ"
'အဲ့တာဆို ချစ်ပန်း ခုပြန်လာခဲ့မယ်"
" အချစ်ပန်းရဲ့ အလုပ်က ....."
' ဟင့်အင်း ဒီအလုပ်မလုပ်ရလဲ ဘာမှမဖြစ်ဘူး ထွက်လိုက်မယ်"
" ချစ်ပန်း အခု ကားလက်မှတ်ဖြတ်ပြီးလာခဲ့မယ်"
"အေးအေး ဂရုစိုက်နော်"
ဖုန်းချပြီးသည်နှင့် အချစ်ပန်း မန်နေဂျာမမကိုလိုက်ရှာလိုက်သည်။ ရုံးခန်းထဲမှာကွန်ပျူတာကြည့်နေသော မန်နေဂျာဆီကိုသွားပြီး အရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
" မန်နေဂျာ"
"အွန်း" သူမကိုမကြည့်ပဲ ကွန်ပျူတာကိုကြည့်ရင်း ထူးလိုက်သည့် မန်နေဂျာမမကိုကြည့်ရင်း