ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို...(၂) (DTS)

အခန်း ၁၆၇

နှင်းလုံးကြီးသည် သူမလက် လှုပ်ရှားမှုအတိုင်း မြှောက်တက်လာကာ ကျန်းလော့ပေါ်သို့ အရိပ်မည်းကြီး ကျသွားစေသည်။

ကျန်းလော့၏ ညာဘက်မျက်ခွံသည် အကြိမ်များစွာ လှုပ်လာပြီး မြေပြင်ပေါ်မှ ခုန်ဆွခုန်ဆွ ဒေါသကြီးနေသော မျောက်ကို ဆွဲချီ၍ နှင်းပြင်ပေါ်မှ လူးလဲထကာ အားကုန်ထွက်ပြေးတော့သည်။ လျန်ရွှီသည် အမူအယာမဲ့စွာဖြင့် ထုံထိုင်းနေသော ခြေထောက်များကို ပြေးလွှားနိုင်အောင် ဇွတ်အတင်း အလုပ်ပေးနေသော ကျန်းလော့ကို ကြည့်နေသည်။

နှင်းလုံးကြီးက သူ့ကို တိုက်မိတော့မည်ကို မြင်သည်နှင့် ကျန်းလော့လက်မောင်းထဲမှ မျောက်သည် ရုတ်တရက် ရုန်းကန်၍ ကျန်းလော့ ချီထားရာမှ ခုန်ထွက်ကာ အောက်သို့ တွယ်ဆင်းသွားပြီး ကျန်းလော့ပေါင်များကို တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားပြီး ကျန်းလော့ခြေထောက်ကို ပြင်းထန်စွာ ဖက်ချုပ်ထားသည်။

နောက်တစ်ခဏတွင် ကျန်းလော့နှင့် မျောက်တို့သည် ရုတ်တရက် နေရာမှ ပျောက်သွားတော့သည်။

မြေပြင်ပေါ်သို့ နှင်းလုံးကြီး ပစ်ကျသွားသောအသံကျယ်ကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။ လျန်ရွှီသည် ကျန်းလော့တို့ ပျောက်သွားရာနေရာသို့ ခေါင်းစောင်းပြီး ကြည့်လိုက်သည်။

သူမသည် နှင်းလုံးကြီး ရှိရာသို့ သွား၍ ထိုနေရာကို ရှင်းလင်းလိုက်ကာ ဒူးထောက်၍ ကြည့်လိုက်ရာ လက်ချောင်းအရွယ်လောက် စပျစ်နွယ်ပင်မှ သစ်ကိုင်းစိမ်းသေးသေးလေးတစ်ခု အေးစိမ့်သော မြေပြင်ပေါ်သို့ တိုးထွက်လာသည်ကို မြင်လိုက်သည်။

အညှောင့်ပေါက်စ နွယ်ပင်သည် လျန်ရွှီလက်ချောင်းကို လာထိပြီး လျင်မြန်စွာ ကြီးထွားလာကာ လျန်ရွှီ၏ လက်ချောင်းများကို သွားရောက် ရစ်ပတ်လေသည်။

တောင်ထိပ်တွင်..

ကံကြမ္မာယုံသူသည် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး လေးနက်စွာ တွေး၍ ပြောလိုက်သည်။

"ကျန်းလော့က တကယ်ကို သစ်သားစိတ်ဝိညာဉ်ကို ရွေးချယ်ခဲ့တာပဲ"

"နောက်ဆုံးအချိန်ကျမှ လွတ်မြောက်ဖို့ မြေကြီးထဲက နွယ်ပင်ကို ဆင့်ခေါ်ခဲ့တာပဲ"