Wezens? 1 Wezen?

86

Ik word weer wakker, ik was blijkbaar weer in slaap gevallen. Ik wurm met veel moeite mijn ogen open. Met aan elkaar geplakte ogen die half van elkaar af zijn, kijk ik recht in het gezicht van As, As kijkt bezorgd. "Hoi." Zegt i. Ik geef hem een hoofdknik als soort begroeting, te moe om echt te bewegen. As pakt een knuffel die blijkbaar ergens ligt, en pakt mij op. Ik hang als een slappe pop aan As's arm. As zet me in een comfortabele houding, half rechtop tegen de muur aan, die ook uit kussens bestaat. En geeft me de grote konijnen knuffel op schoot. As gaat naast me zitten en pakt zelf ook een knuffel. Ik leun tegen As aan. As laat me leunen en zucht zachtjes. Ik val weer in slaap.

Even later word ik wakker doordat Botten me zachtjes aan tikt en warme soep onder mijn neus houd. Ik heb nog nooit gegeten in het hoofd, maar de soep ruikt zo lekker. As zit nog naast me, en kijkt bezorgd naar me. Botten zegt: "Aa." En ik doe mijn mond open. Hij stopt de lepel met best lekkere soep in mijn mond. Ik doe mijn best om het door te slikken, en eindelijk lukt het. Mijn hoofd dreunt en lijkt zelf ook nog eens weg te willen lopen. Botten stopt de volgende hap in mijn mond, en voor mijn idee blijft het maar door gaan, en ik val weer in slaap.

Dit keer word ik wakker met een rustig hoofd en As nog steeds naast me, Doloris zit voor me en voelt mijn hoofd. "Het voelt beter dan de vorige keer." Constateert ze, wanneer hebben ze het eerder gedaan? Ik kan het me niet herinneren. Weer val ik weg.

Weer word ik wakker, As is weg en ik lig met een extra kussen onder mijn hoofd op de kussens vloer. Ik voel me al een stuk beter. Hopelijk val ik niet weer weg. Mijn hoofd voelt weer als normaal en als ik om me heen kijk zie ik Botten achter de ogen zitten, Doloris zit naast hem. As zie ik niet en er lijkt niks te zijn veranderd. Ik sta op en merk dat het onwennig is geworden om op mijn benen te staan. Ik sta eindelijk, na een paar keer ongevallen te zijn, en neem een stap met de muur langs mijn zijde. Het gaat nog niet zo soepel, maar ik ben nog niet gevallen dus ik vind het een win. Na nog een beetje te oefenen merk ik dat het weer werkt, gelukkig is dit niet hetzelfde als met het lichaam. Ik had een keer een gebroken been en toen deed het echt veel pijn, en het lopen werkte daarna ook niet meer, ik heb wel negen weken erover gedaan om weer normaal te kunnen lopen en springen.

Ik loop richting de ogen en als ik naar buiten kijk zie ik dat ik op school ben. Ik hoor de docent voor de klas zeggen: "Welkom bij de derde schoolweek van jaar twee, dat gaat al weer snel." Ik ben lang weg geweest. Ik hoor een geluidje achter me, ik draai me om en zie As daar staan, met open armen. Ik geef As een stevige omhelzing. "Je bent er weer!" Zegt As enthousiast. Ik knik. "Ja.... Ja, ik ben er weer." "Ik hoorde je de vraag stellen, waarom je werdt gekidnapt, je stelde die vraag net voor je in slaap viel. Ik kan je het antwoord vertellen. We hebben het voor je uitgezocht. Het zit zo, de clan, wou nuttige informatie over de school, zodat ze de wezens van Adel uit konden schakelen, om daarna de koning en koningin te vermoorden, waarna ze zelf de troon zouden pakken. Het plan lag mooi omschreven in een brief in het hoofdkantoor van hun clan." Ik knik, klinkt opzich logisch, ze zouden een onschuldig person kunnen vermoorden, door te zeggen dat die de leider zou zijn geweest en dan zou het hele volk hen willen als leider.

As lijkt even na te denken en zegt dan: "Ik houd van je, Ja ik zou je niet missen als je er nooit was geweest, maar ik ben blij dat ik een lichaam met jou mag delen, je hebt mijn leven gered en hebt mij geholpen door van alles heen te komen. Dankjewel daarvoor, en blijf alsjeblieft nooit meer zo lang weg. Botten heeft je speciale soep gegeven die er alleen voor is als er echt iets mis gaat. En je reageerde er niet eens op." Daarna zegt As wat stiller: "Ik ben blij dat je niet bent verdwenen, ik heb verhalen gehoord waar wezens in hoofden gewoon verdwijnen als ze dat soort gedachten hadden. Een soort beveiliging dat niet het hele lichaam gelijk moet worden vermoord. Ik ben blij dat je er nog bent." Ik knik. As laat me los en gaat voor de ogen zitten.

Botten en Doloris staan op en lopen naar me toe. Botten begint diens dialoog. "We houden van je, je maakte me echt bang, ik zag je af en toe gewoon helemaal doorzichtig worden. En dan dacht ik dat je weg was. We waren echt bang dat je het niet zou halen." Hij stort in en valt me huilend in de armen. Doloris aait die zachtjes over de rug en kijkt me aangenaam verrast aan. "Ik ken je nog niet zo goed, maar alles wat ik van je heb meegemaakt is geweldig. Ik zou je niet willen missen. Ik ben blij dat je er nog bent. Uit de bewegingen van As en Botten zag ik hoeveel jij wel niet waard bent. Ze hebben hele verhalen verteld over jou en ik zou bijna denken dat iemand zo als jou nooit weg zou willen. Met alle goede dingen die je hebt gedaan. Je bent geweldig." Ik glimlach zachtjes. Het is fijn om te weten dat ze zo over me denken. Ik kijk met een blik naar buiten en weet dat daar ook wezens op mij wachten, Roos-Anne heeft echt wel door dat Botten niet mij is.

------------
Hallo lieve mensen,
Heel erg bedankt voor het lezen en dit was mijn eerste fantasy boek. Ik ga het zeker nog een hele boel verbeteren, maar om te bedenken dat ik van klas 1 tot klas 4 (dit moment. 9-12-2023) bezig ben geweest en dat nu het verhaal af is, en ik het alleen nog maar hoef te verbeteren is al heel cool.
Groeten van mij
(1079 woorden)