Wezens? 1 Wezen?

78

"Nee, kinderen moeten erop uit. Is Mush naar een normale school geweest?" vraagt Mia. "Nee, we wonen zo ver weg van de bewoonde wereld en ik wou mijn kindje niet uit huis hebben." Antwoord Phoebe op Mia. Zou ik mijn verhaal vertellen? Nee, het lijkt me beter om nog even stil te blijven aangezien ik As bij me heb. Ik sein botten om naar voren te komen om mijn taak over te nemen. Hij knikt en gaat op mijn plek. Ik geef As een knuffel. "Het komt allemaal goed. We hebben Phoebe al bijna overtuigd dat het goed gaat." Botten zegt tegen Phoebe: "As is een geweldige schaduwer, hun zal je nooit vermoorden. Zij zal het alleen doen als ze helemaal is veranderd in een monster, maar dat is hij zelf niet, dat is de vloek der schaduwer. Hij kan er niks aan doen, vermoord hem nou niet." De ogen van het lichaam worden donker groen, net zoals de ogen van Botten. "Ik zie wat je bedoelt. Maar ik wil wel dat jullie zo snel mogelijk vertrekken. Jullie hebben alle informatie die jullie wouden. Morgen ochtend gaan jullie weg. Behalve jij Tinniale, jij mag blijven als je wilt." "Nee, ik ga ook weg. Het spijt me erg zus, maar ik vind het geen goed plan om wezens te vermoorden, of uit te drijven, zonder toestemming van de wezens erbij." "Maar.." "Nee, als hun niet mogen blijven, blijf ik ook niet. Maar we blijven in contact, okey?" "Okey, hier heb je een verstuursteen, met deze steen kun je met mij bellen en berichten versturen die ik kan lezen." En Phoebe geeft Tinniale een steen. De steen heeft magische tekens erop staan. "Fancyyy!!" Zegt As die naar voren is gekomen en met glinsterende ogen naar de steen kijkt. Phoebe geeft er geen aandacht aan en zegt tegen ons: "Dat boek dat je aan het lezen was, die mag je wel meenemen." "Dankje!" Zegt Botten, hen is naast As gaan staan.

"Zullen we maar gaan avond eten?" Zeg Phoebe en ze loopt naar de gedekte tafel. We gaan allemaal aan tafel zitten en ik merk dat ik niet veel honger heb. Na al die dingen die Phoebe over As heeft gezegd, Nee ik ben niet echt in de mood. "Ik eet wel," zegt Botten tegen mij. "Ga jij maar naar je kamer ofzo, gewoon even bijkomen. Ik roep je wel, als ik er klaar mee ben." "Aww, dank je wel!" Zeg ik en ik geef hun een knuffel. Botten knuffelt terug en gaat bij de ogen staan waar xe As ook wegstuurd. Ik pak een knuffel uit mijn kamer en ga op een van de vele zitzakken zitten. As komt naast me zitten met Asses knuffel, As heeft een zwart schattig langwerpig konijn met twee knopen ogen. "Wat een schattig konijn!" Zeg ik tegen As. "Aww, thanks, jouw knuffel is ook schattig." "Thank you." Zeg ik en ik knuffel mijn witte beer.

Ik merk dat ik in slaap ben gevallen doordat ik gesnik hoor en het me niet kan herinneren dat het begon. Ik doe mijn ogen open en ik zie dat As in een hoek zit te huilen. Ik ga naar As toe en geef As een knuffel. "Je bent prachtig zoals je bent, ik vind het leuk dat je een soort mist bent, ik vind je ogen prachtig. Ik vind jou prachtig." Begin ik op te sommen. Ik weet niet of dit helpt, maar ik heb het idee van wel, want As begint wat minder te huilen en knuffelt me al snel terug. "Het komt helemaal goed. Oke?" "Oke." Zegt As bevend terug. "Ik ben er altijd voor jou, net zo als Botten, die zal altijd bij je willen zijn. Als er iets is, verteld je het gewoon aan ons, oke?" "Isgoed." Krijg ik als antwoord terug. Ik glimlach en ik zie dat Botten er ook aan komt. "Het lichaam ligt te slapen, dus we kunnen onze van gaan. Hoe gaat het met jou, As? Je kunt altijd bij ons terecht als je dat wil. Ik hoorde je al huilen, alleen moest ik het lichaam nog wegbergen en gelukkig was Rain al aan het knuffelen. Ik wil er altijd voor je zijn, oke?" "Oke." Krijgt ook hij terug. We gaan allemaal slapen.

De volgende ochtend word ik vroeg wakker. Ik hoor geschreeuw. Geschreeuw van.... Van... Van Tinniale en Mintcho. Dat is raar, ik ben niet eens in de buurt van 'de ogen'. "Ga, daar, weg!" Hoor ik Mintcho roepen. Ik ren mijn kamer uit naar de ogen toe, om te zien wat er gebeurt. "Nee, we gaan dit niet doen, kom, hier, rustig!" Hoor ik Tinniale schreeuwen. Ik kom eindelijk aan bij de ogen en ik zie dat As bij de ogen staat. As's ogen zijn donkerrood met zwarte strepen erin. As ziet er gedesoriënteerd uit. Het lijkt ook niet op As, het is veeel langer en het hele lichaam ziet er uit als een monster. Het monster heeft een geel amulet vast, met een touw eraan vast die Phoebe vast heeft. Het monster en As schreeuwen het uit van de pijn, As voelt de hele pijn door zich heen gaan. Als ik naar voren kijk, zie ik daar een glimlachende, grijnzende Phoebe staan. Ze ziet er voldaan uit. "Ja, ga maar weg." Ik merk dat de pijn As langzaam aan het wegwerken is. Ik moet snel handelen anders haalt As het niet. Ik duw As weg uit de plek waar je het control van het lichaam hebt. Met een grote duw vliegt As naar achter. As leek aan het begin van de duw tegengehouden te worden, maar nu As eenmaal weg is word hij niet teruggeduwd. Ik voel helemaal geen pijn, het monster dat het lichaam was geworden begint langzaam te veranderen in het normale lichaam. Maar als ik naar achter kijk zie ik dat As raar als het monster waar het lichaam ik was veranderd naar mij toekruipt. Nee, niet naar mij. Niet naar de controle! Ik moet As tegenhouden, maar ik moet ook hier blijven. As, nee het beest, komt steeds dichterbij. Ik schreeuw voor Botten. Ik weet dat de mensen buiten het lichaam me ook kunnen horen, maar dat maakt me niet uit. "Ja, het monster gaat weg!" Juicht Phoebe. Zij vermoed waarschijnlijk dat als het lichaam niet meer een monster is, dat As dan weg is. Gelukkig was ik op tijd. Nouja, tot nu toe dan. "Botten!!" Roep ik nogmaals. Hopelijk hoort ie het nu wel. Gelukkig lijkt het deze keer meer effect te hebben en komt er een slaperige Botten uit een van de kamers.