Wezens? 1 Wezen?

49

Riswinn lijkt tevreden met het antwoord en loopt weer door.
-----
Wanneer we uit zijn pak ik zo snel mogelijk mijn spullen in en wacht ik ongeduldig op Roos-Anne, die er een eeuwigheid over lijkt te doen om haar spullen in te pakken. Eindelijk is ze klaar, ik pak haar hand vast en sleep haar de gang op. Ik ren door de gangen terwijl ik Roos-Anne mee sleep.

We zijn bij Matthias zijn lokaal en ik ging een beetje. "We werden echt super raar aangestaard." Fluistert Roos-Anne een beetje beschaamd. " "Dat maakt mij niet uit, ik wil het graag weten." Zeg ik en ik klop op de deur van het lokaal. De deur blijft gesloten hoe vaak ik ook klop. Voorzichtig doe ik de deur open. Ik weet eigenlijk niet waarom, want als ze de deur niet eens open doen als ik erop klop waarom zouden ze dit dan wel horen. Als ik langs de deur gluur zie ik Matthias en Nico staan, ze knuffelen elkaar en lijken helemaal weg van de wereld te zijn.

Ik schuifel weg van de deur en geef Roos-Anne de ruimte om te kijken. Ze kijkt om het hoekje en komt met een brede glimlach op haar gezicht uit de deur opening. "Cute." Zegt ze. Ik knik en doe de deur zachtjes dicht, om ze niet te storen. We lopen zachtjes weer weg.

Aangekomen bij de Boemskidee ruimte doen we de deur open. Ik loop rechtstreeks naar Volkert toe. "Wat ga je doen?" Vraagt Roos-Anne. "Ik ga vragen of ik boeken mag lezen voor het volgende jaar." Zeg ik. "Aha. Ik wil ook boeken voor volgend jaar." Antwoord Roos-Anne. We lopen naar Volkert toe en vragen of we de boeken mogen ophalen. "Prima, neem wel je magische tas mee, anders kun je niet zo veel boeken mee nemen." "Goed plan." Zeg ik en er halen onze tassen op. We hebben allebei volgend jaar een nieuw vak dus hebben we allebei een extra boek.

Ook hebben we geen achterstand opgelopen door alles wat is gebeurt doordat we snel kunnen lezen en we veel tijd hadden. We lopen zelfs een halfjaar voor. We hebben allebei onze boeken ingewisseld. We zijn inmiddels weer in onze kamer. Zoals ik al had verwacht zitten Lucas en Peter samen in bed een boek te lezen. Lieke luistert naar muziek via een Mipsa, dat is een soort van mini beertje, die in je hoofd kan kijken en je het goede lied kan laten luisteren. Het beertje kan de muziek naar je oren telepateren. Zo luister je naar muziek. Het beertje van Lieke is nu donkerblauw, en past zich aan aan het lied, als het lied verdrietig is, wordt het beertje licht blauw, als het vrolijk is, is het knal roze en ga zo maar door.

Ik weet niet waar de rest is, maar dat maakt ook niet uit. Ik ga in mijn bed zitten en begin een leerboek te lezen. Het is erg interessant en gaat over paddestoelen, informatie die ik nog niet wist. Mijn gedachten drijven af naar Matthias en Nico, zouden ze nog steeds aan het knuffelen zijn? Ik heb geen idee. Laat ik ze maar niet gaan stalken, daar worden ze vast niet blij van.

~~~~~~~
Ik word wakker en besef dat ik niet eens doorhad dat ik in slaap was gevallen. Heb ik wel avond gegeten? Nouja maakt ook niet uit. Ik kijk om me heen en merk dat het midden in de nacht is. Ik hoor zacht gehuil en verander onmiddellijk mijn ogen in mijn beest ogen. Ik kijk om me heen en merk dat het niet uit deze kamer komt. Ik sta zo zachtjes mogelijk op en loop naar de kant waarvan het vandaan komt. Het komt uit de richting van de deur die naar onze gezamenlijke woonkamer lijd. Ik doe de deur zachtjes open en weer dicht. Ik merk dat het ook niet in deze kamer is en hoor dat het uit een andere kamer is. Ik loop lang alle kamers en hoor dat het uit kamer 2 komt. Ik had mijn oren automatisch al veranderd in mijn beest oren. Ik doe de deur zachtjes open en zie dat ik gelijk had. Er zit iemand op de grond te huilen. Het lijkt erop dat de persoon doorhad dat ik naar het keek. Het loopt naar me toe en duwt me naar achter. Ik loop voorzichter naar achter.

Het doet de deur dicht en zegt met een schorre stem van al het huilen: "Wat moet je, niemand mag me, ga me maar uitschelden, toe maar." Het kijkt me in de ogen en kijkt verdrietig. Het kijkt naar beneden en lijkt te wachten tot ik iets zeg. "Hé, ik doe je niks, waarom zou ik je uitschelden." Zeg ik dan ten einde raad.

"Ik ben gender neutraal en daarvoor word ik uitgescholden, dat is toch logisch." Zegt het dan zachtjes. "Nee, dat is niet logisch! Je hoort te kunnen zijn wat je wil. Kom, dan kun je in mijn bed slapen. Misschien slaapt dat beter, niemand in mijn kamer gaat je uitschelden. Het zijn rare wezens die dat doen, snap je dat?" Het knikt en ik neem het mee naar mijn kamer en haal snel mijn magische tas van m'n bed. "Hier, ga maar slapen." "Maar, waar moet jij dan slapen?" "Ik slaap wel in de stoel. Jij hebt je rust meer nodig dan ik. Volgensmij heb je al dagen niet geslapen." Zeg ik rustig. Het kijkt me onzeker aan, ik leg het in bed, omdat het maar niet in bed gaat. Ik dek het toe en zeg dan: "Ga nu maar snel slapen, je hebt nog maar zeven uur." "Dat lijkt me heerlijk, maar weet je het zeker?" Ik knik en dan merk ik dat het al in slaap is gevallen. Ik grinnik zachtjes en ga dan onder mijn bureau liggen met mijn hoodie's onder m'n hoofd als kussen.

Als ik het goed heb, heeft het ook niet meer veel zelf vertrouwen en houd het niet veel meer van zichzelf. Ik ga het helpen, neem ik mezelf voor en dan val ik voldaan in slaap.
--------
Jap, non binerie here.. woop woop. Het is 00.16 dat was niet mijn bedoeling... (1038 woorden)