Wezens? 1 Wezen?

37

Ik neem een hap quiche, o wauw dat is echt lekker.  Na twee stukken quiche te hebben gehad zit ik ook vol.
-------------------
Ik val weer in slaap en als ik wakker word heb ik een hele pijnlijke linkerarm. Hij bonkt en klopt. Ik kan mijn andere arm ook weer gebruiken en mijn benen ook. Ik ga rechtop zitten, wat niet heel soepel gaat met één arm. Als ik rechtop zit en een beetje ben bijgekomen van het rechtop gaan zitten komt Mintcho binnen. "Ha, wat fijn je zit al weer rechtop. Hoe gaat het verder met je?" "Het gaat wel oke, alleen mijn arm klopt, bonkt en doet pijn. Maar ik kan wel mijn armen en benen weer bewegen. En ik heb honger, dus als je me eten wil brengen?" "Isgoed." Zegt hij en loopt dan de tent weer uit. Hij komt weer binnen met de broodtas en geeft het aan mij. Onhandig maak ik de tas open en pak er broodjes uit. Twee met hagelslag zoals gewoonlijk.

"Wat is er eigenlijk gebeurt nadat ik flauw viel?" Vraag ik nadat ik mijn brood op heb. "Tion is uit de boom geklommen heeft die witte lap over je stomp heen gedaan en is toen weer in de boom gaan zitten om wezens neer te schieten. Daarna heeft Roos-Anne je in zo'n struik gestopt en toen is ze weer verder gaan vechten. Na een gevecht van anderhalve dag hebben we gewonnen en hebben we de baas in de gevangenis gestopt. En nog wat anderen ook in de gevangenis. De anderen hebben zich overgegeven en sommigen hebben we in de gevangenis gestopt en anderen hebben we verder laten leven." Verteld Mintcho. "Auw." Kreun ik als ik mijn arm weer voel. "Kun je aan random wezens vragen om me gezelschap te houden? Want als wezens tegen mij praten dan let ik niet op mijn arm, en voel ik het minder goed." Ik kijk Mintcho vragend aan en hij knikt en loopt weg. Ik zie dat hij de broodtas is vergeten, maar jammer dan.

"Oh, gelukkig je bent weer veel beter." Zegt Henriëtte terwijl ze de tent in loopt. Ik hoef niet eens meer te raden, en weet gewoon dat Alex er achteraan loopt. "Waarom moet ik mee. Ik zie het nut er niet in." Zeurt Alex.  "Je wil toch kijken of ik niet helemaal depressief word." Zegt Henriëtte. Alex slaakt een zucht en loopt dan maar naar binnen. "Hoi." Zegt ze. "Hio!" Zegt Roos-Anne enthousiast. Ze komt binnen en gaaf naast me zitten. "Hoe gaat het met je?" "Wel oke, mijn arm doet alleen heel veel pijn. En het voelt raar dat ik gewoon door een deel kan zwaaien waar ik eerst arm had." Roos-Anne knikt begrijpend.

Ik zie dat Henriëtte Alex een kusje geeft. En Alex ziet er gelijk een stuk blijer uit. Ze pakt Henriëtte haar gezicht en kust haar, maar zo dat wij niks kunnen zien en haar handen daar voor zitten, gelukkig maar. "Heb jij een spel?" Vraag ik aan Roos-Anne. Ze knikt en loopt dan weg. Even later komt ze terug met een tas in haar handen. "Hier zitten spelletjes in." Verteld ze terwijl ze de tas bij mij dumpt. Ik doe de tas open en gris er een spelletje uit. Tshigi gaat weer op mijn hoofd zitten.

Verhalenverteller
Verhalen..... Iedereen heeft ze in zich.
Dit spel word gespeeld door twee of meer spelers. Het kan met alle hoeveelheden spelers. Behalve in je eentje.
Benodigdheden:
-chocola
-spekjes
-marshmellows
-tukkies
-snoep
-komkommer
-kaas
-water
-frisse fruitdrank
-glazen (voor het aantal spelers dat je hebt.)
- vorken (voor het aantal spelers dat je hebt)

Hoe speel je het spel?
Als alles op tafel staat, pak je een dobbelsteen met negen vlakken. Je geeft alles een nummer en dan pak je de kaartjes uit de doos. Op de kaartjes staan nummers en elk nummer leg je bij het eten of drinken wat dat nummer heeft. Je zal elke keer moeten gooien, een kaartje pakken en een beetje van het nummer dat je hebt gegooid. Op het kaartje staat een woord dat woord schrijf je op, als je begint moet je een begin zin maken met dat woord erin. Als je niet de eerste bent moet je een vervolg maken van de zij voor jouw zin. Elke keer met het word erin. Je moet met elkaar spelen om een verhaal te schrijven.

(Je kan dit spel ook me ander eten of drinken doen, als je er maar een dobbelsteen voor hebt. Je zal dan ook nieuwe kaartjes moeten maken.) (A/n als je ooit dit spel speelt, zet dit verhaal dan op Wattpad en tag me. Ik ben benieuwd.)

Zo werkt dat spel dus. Ik zie dat Roos-Anne al negen etenswaren op de grond heeft gezet. Ze haalt de dobbelsteen uit het bakje en pakt ook de kaartjes. Ze heeft een papier met pen ernaast gelegd. Ik ga weer liggen, want rechtop zitten werd een beetje vermoeiend. "Doen jullie mee?" Vraagt Roos-Anne aan Alex en Henriëtte. Ze knikken en komen bij ons zitten. Ik zie dat Lucas en Peter ook binnen komen, achter hun komen Carlo en Ruben ook binnen. Ze lopen naar ons toe en gaan bij ons zitten. "Wij doen ook mee." Deelt Ruben mee. Ik zie Roos-Anne knikken. Ze geeft Henriëtte de dobbelsteen en het papier met pen dat legt ze op de grond neer. Henriëtte gooit en ze gooit een vijf. Ze pakt een blokje chocola, want dat ligt bij vijf, stopt het in haar mond en pakt dan een kaartje.

"Kwbaas." Leest ze voor met volle mond. "Wat zei je?" Vraagt Ruben. Henriëtte geeft het kaartje en pakt dan het blaadje op. "Kaas." Zegt Alex. "Oh. Dat zei je dus." Henriëtte schrijft wat op het papier en geeft het dan aan Alex. Alex gooit vier. Ze pakt een kaartje en het eten wat in het bakje zit. Zo spelen we nog heel lang totdat we er klaar mee zijn. Ik val daarna meteen in slaap. Waarom slaap ik zoveel?
+-------__
(1008 woorden) Yo wezens.