Wezens? 1 Wezen?

72

Ik doe de deur van mijn kledingkast open en kies een hoodie uit en een joggingbroek. Ik zie een huidskleurige soort van sportbh maar dan ziet het er minder uit voor borsten. Ik besluit om hem aan te doen. Het is de perfecte maat en het lijkt net alsof ik geen borsten heb, ik heb nu gewoon een platte borst. Ik lijk nu op een jongen! Ik besluit om hem aan te laten en doe een los t-shirt aan. Het lijkt echt alsof ik een platte borst heb. Ik hoor geklop op de deur, ik doe snel een broek aan en doe de deur open.

Ik zie Phoebe voor de deur staan ze zegt: "Goedemorgen. Je mag de binder wel houden hoor, hij is gemaakt voor jou." De binder is vast die platte sportbh. "Je mag niet in een binder gymen, het is niet goed voor je. Je kan er ademhalings klachten van krijgen. Je mag hem maximaal acht uur per dag dragen anders is het slechts voor je. Ook maar vijf dagen per week. Sorry. Je kunt ook trans-tape gebruiken, die mag je altijd dragen, het kan tegen water, dus je kan erin douchen. Hier heb je de trans-tape en gebruiksaanwijzing." Ze handiger me een rol soort van tape aan die een soort van stikkervel erachter hebben en een boekje waarop staat: 'Hoe werkt trans-tape?' "Dankjewel." "Geen probleem. En je hoeft je geen zorgen te maken over wat anderen van je bovenlichaam vinden, gewoon doen wat je fijn vind." "Dankje." Het is wel spannend om met een binder rond te lopen, nouja dat vind ik. Dat iedereen dan denkt, waar zijn ze? En dat soort dingen maar ik moet gewoon zelf blij zijn. Ik heb het een beetje koud dus ik trek mijn hoodie over mijn kleren aan.

Ik kijk in de spiegel die aan de kledingkast is gemonteerd en zie mezelf, zoals ik vandaag wil zijn. Ja, prachtig. Mijn handen glijden nog even over mijn borsten heen om zeker te zijn dat het echt zo is. Woop woop. Ik stop het boek wat ik gister op mijn bed had gelegd in mijn buidel, want boeken passen in buidels!! Ik neem Litami op mijn schouders en vertrek mijn kamer uit. De deur uit. Ik sta op de gang en loop richting de woonkamer. Daar aangekomen zie ik Phoebe zitten. "Hallo, Goedemorgen." Zeg ze, ze is in een boek aan het schrijven en heeft er niet van opgekeken toen ik binnen kwam. "We gaan over tien minuten eten, behalve als iedereen daarvoor wakker is. Het boek wat je hebt gekozen is een goede keuze." "Hoi, en hoe weet je altijd wat ik ga doen en heb gedaan?" Zeg ik, te nieuwsgierig om de vraag binnen te houden. "Ik weet het eigenlijk niet, ik denk dat dat één van mijn krachten is, net zoals ik kan zien wat jullie wezens zijn. Al moet ik daar meer moeite in stoppen. Ik denk dat ik daarom ook uit de stad ben gegaan. Al die gedachtes, de mensen die tegen elkaar ingaan, de kinderen die kattekwaad gaan uithalen terwijl ik voor de deur sta en al dat soort dingen. Het word te heftig. Het kan heel grappig zijn maar het word wel een beetje veel. Datende koppels die in het geheim over anderen fantaseren. Het is een verschrikking. En het ergste is dat ik het niet uit kan zetten. Opzich is het ook wel weer fijn, want niks gaat je over het hoofd. Het was ook fijn met Tinniale, ze hoefde niet uit te komen en ik kon gelijk haar naam gebruiken. Ook kun je discussies sneller oplossen. Maar het normale wezen leven is niet voor mij gemaakt." Ze kijkt op van haar schrift en glimlacht naar me. "Je kunt het ook een beetje. Schatten wat wezens hun persoonlijkvoornaamwoorden zijn, maar daar houd echt bij jou gelukkig op. Dat schilt hoor." Ze glimlacht nog eens naar me, waarna ze weer bezig gaat met het schrijven in haar notitieboekje. "Maar waarom moeten we dan nog vragen aan jou stellen? Dan kun je ze toch gewoon beantwoorden?" Ze grinnikt en kijkt op, in mijn ogen. "Ik ga het leven niet veel makkelijker voor je maken dan ik nodig vind. Uitdagingen zijn belangrijk om door te gaan." "Ja, daar zit natuurlijk ook wat in." Ze knikt en gaat weer bezig. Ik ga op de bank zitten en begon mijn boek te lezen. Een geweldig boek! Even later komt Daniëlle binnen en ze komt naast me zitten op de bank. Niet veel later komen ook Mia en Mintcho binnen. "Dan kunnen we gaan eten." Zeg Phoebe enthousiast en ze klapt haar notitieboekje dicht. Ik knik en sta op, onthoud mijn bladzijde nummer en stop hem dan in mijn buidel. Ik zie dat er nu allemaal paddenstoelen rondrennen. Ze lijken tikkertje te doen. We lopen naar de keuken. Die is licht ingericht. Een witte muur, een bruine tafel in het midden van de keuken. Tegen de muur aan staan kasten, ovens, mixers, keukenmachine's, smoothie machine's, een gasfornuis, ruimtes om te werken en nog veel meer.

"Ziet er mooi uit." Zeg Mintcho. "Ja, het is prachtig." Tinniale zit aan de gedekte tafel en er staan allemaal lekkere broodjes op de tafel. Er staat een theepot op tafel en er zijn borden waar enorme hoeveelheden paddenstoelen aan zitten, klaar om te eten. Wanneer we eenmaal zijn gaan zitten kunnen we beginnen met eten. Het is heerlijk. De paddenstoelen lopen heen en weer. Er is een bord voor de allerkleinsten waar soep op licht waar geen damp vanaf komt. Met rietjes eruit. Hier aan tafel zitten zal nooit vervelen. Er staan allemaal verschillende dranken op tafel waarvan ik kies voor de chocolademelk. En erbij een chocoladecroissant.  Nam nam nam nam. Nouja, dat vind ik dan lekker. "Dan zullen we na het eten maar gelijk vertrekken naar het laboratorium. Daar kan ik alles beter bekijken." Zegt Phoebe. Ik knik. Daniëlle kijkt een beetje angstig. "Het komt wel goed, Phoebe is te vertrouwen." Zegt Tinniale.
--------------------
Ik hoop dat jullie het leuk vinden.